Genç delikanlı...
Esasında böyle bir cümle olmaz.
Delikanlı...
Türk Dil Kurumu'na göre iki şekilde kullanılır.
Bir...
Sözünün eri, dürüst, namuslu (kimse)...
İki...
Gençlere bir seslenme sözü...
"Delikanlı! Buraya gel."
Toplum, daha çok ikinci seçenek için kullanır bu sözü...
"Genç" anlamında...
Belki de ikisini tek cümlede toplar.
Bu arada "delikanlı"nın ihtiyarı olur mu?
TDK'ya göre olur.
Eğer bir kişi; dürüst, namuslu ve sözünün eriyse...
"Delikanlı" yakıştırması uyar.
Ancak bu konuda biz daha çok açıklamadaki kelimeleri kullanıyoruz.
Dürüst...
Mert...
Namuslu...
Yaşa vurgu yapmak için ise "adam" kelimesi tam yerini buluyor.
[*] [*] [*] [*]
Yazımızın konusu görev...
Delikanlı...
Görüyor...
Aşık oluyor...
Aracı...
Teklif...
Konuşma...
Söz, nişan, düğün...
Bakmışsın...
Yeni bir hayat başlamış.
Yeni bir yuva...
Ailenin temeli atılmış.
Çocukluğumdan hatırlarım.
"Çocuk yapmak"...
"Çocuk sahibi" olmak...
Hamilelik...
Doğum...
"Ayıp" kategorisine girerdi.
Büyüklerin yanında sözü geçmezdi.
Hatta bunun en uç noktası...
Gençler, büyüklerin yanında çocuklarını kucağına alamazdı.
Utanırlardı.
[*] [*] [*] [*]
O zamanlar...
Kız evlenir.
Normal süre zarfında çocuğu olur.
Babası evine ziyarete gideceği zaman...
Çocuğu beşiğe sarar.
Beşiği sırtına alır.
Eve yaklaştığında...
Evde nazı geçen bir kardeşini...
Yengesini çağırır.
Beşiği onun eve götürmesini sağlar.
[*] [*] [*] [*]
Büyüklerde de aynı durum geçerli.
En latifeli söz...
Gençler evlenir.
Gülüp eğlenirken "kendilerine benzer" bir şey çıkar ortaya...
Esasında çocuk olur...
Demenin en kestirme yolu.
[*] [*] [*] [*]
Sonra babalık-analık başlar.
İnsanlar mutlu olur.
Artık hayat, yeni gelenlere adanır.
Herkes çoluk-çocuğu için yaşamaya başlar.
Durum böyle olunca...
Onlar için yaşamak "görev"dir.
Eğer bir yola girdiysen...
Onlara yaptıklarını bir lütuf gibi sunamazsın.
- Senin için bunu yaptım.
Elbette yapacağız.
Zaten bu yola biz talip olduk.
Görevimiz...
Bize düşen görevi en iyi şekilde helal dairesi içinde yapmak...
Kalın sağlıcakla...
