Yıl 2023
Yer… Ne fark eder ki…
Gezdiğimiz, gördüğümüz, yaşadığımız yerler…
Herhangi biri…
Cumhuriyetin ilk ili Zonguldak’ın merkezi olsa ne yazar?
Avrupa Kenti Ereğli olsa ne yazar.
Ya da dünyanın gözü kulağı burada ya…
Binlerce kişi iş sahibi olacak ya…
Filyos, Çaycuma, Devrek, Gökçebey,…
Kimine göre vadi…
Vadi olsa ne yazar.
İnsanlığımız ölmüş.
İnsafımız kurumuş.
İçimiz çürümüş.
Nerede olduğumuzun ne önemi var.
***
Olay şu…
Orta yaşın üzerinde bir kadın.
Belediyenin yol kenarına bıraktığı çöpü karıştırıyor.
Boyu, eli çöp konteynerinin içindekileri almaya yetişmiyor.
Yetişemiyor.
Çöp konteynerinin dibindeki bir maddeyi almak istiyor.
Birileri için çöp olan.
Onun için kıymet ifade eden bir şey.
Ne olduğunun hiçbir önemi yok atan için.
Almaya çalışan için ise ihtiyaç duyulan…
Bu kadar açık ve net.
Çabalarken…
Çöp konteyneri devriliyor.
Kadın altında kalıyor.
Çıkan gürültüye çevredeki insanların hepsi oraya bakıyor.
Sadece bakıyorlar.
Yürüyen bir kişi…
Konteyneri kaldırmaya ve kadını kurtarmaya gidiyor.
Diğerleri seyirci…
Kendi kurtuluyor.
Bu kez bırakıp gitmiyor.
Almak istediğini alıyor.
Yetmiyor.
Yerdeki konteyneri kaldırmaya çalışıyor.
***
Olayın iki boyutu var.
Bir… Vatandaş seyirci.
İnsanlık ölmüş.
Yürüyen canlı mekanizmalar olmuşuz.
İki… Yıl 2023…
Halen çöpleri karıştıran insanlarımız var.
Bu ayıp bize yeter.
Neden?
Biz her şeyi biliyoruz.
Çok dürüstüz.
Ama çöpten gündelik ihtiyacını gidermek için mücadele eden insanların haklarını yiyenlere göz yumuyoruz.
Görmezden geliyoruz.
Ses çıkarmıyoruz.
Bu vebal bize yeter.
***
Kimi adam tutuyor.
Kimi parti tutuyor.
Kimi takım tutuyor.
Kimi cemaatçi…
Kimi tarikatçı…
Tuzu kuru olanlar her yeri tutuyor.
Garibanları tutacak el yok.
Güçlülerin eli dolu.
Garibanın eli boş.
***
Her şey var.
Mal, mülk, gıda…
Para da var…
Bir tek ar yok.
Hak, hukuk, adalet yok.
Zaten ar ve hukuk yoksa…
Orada insanlık da yoktur.
***
Ne olacak?
Yaşıyorsak, nefes alıyorsak.
Halen umut vardır.
Bir adım atalım.
Bir el uzatalım…
Sonrası, ardı gelir.