Elma ağacına üzüm salmışlar.
Dışarıdan baksan üzüm
Altına otursan elma
Her tarafı yeşile bürünmüş.
Meyve yok denecek kadar az.
Bir adet el yapımı iki buçuk kişilik oturak
Birkaç eski sandalye
Birkaç kütük
Ortaya iki eski masa koyup oturuyoruz.
Genelde elimizdeki malzeme yetmiyor.
Birkaç yıllık seyyar yemek masalarını ilave ediyoruz.
Plastik taburelere de zaman zaman ihtiyaç duyuyoruz.
Çaydanlıklar yeni moda
Çelik
Çinko çaydanlıkları bizim çocuklar bilmiyor.
Alüminyumları da biz unutturduk.
Semaver işi bize tam uymadı.
O zaman çelik çaydanlığa diyecek bir şeyimiz yok.
Zaten metalin bir kerameti yok.
Keramet, muhabbette
Biz toplanırız.
Yoldan gelip-geçeni durdururuz.
Zaten komşular bu işin vazgeçilmezi
Çayda şeker olmasın.
Komşumuz yanımızda olsun.
Onlar için de öyle.
Biz çayı Yaşar Emmim ile içeriz.
O da bizimle içer.
Size de tavsiye ederim.
Komşu, çayın şekeridir.
Bir demlik çay demleyin.
Komşunuza seslenin.
Birlikte çay içmeyi deneyin.
Olmazsa, oluncaya kadar deneyin.
Hafta sonu böyle geçiyor.
Cumartesi sabahtan itibaren kapıdaki elma ağacının altındayız.
Çaylar, yemekler, börekler
Hepinizin kolayca ulaşabileceği şeylerden yedik.
Hem de en ucuzundan.
Bol bol muhabbet ettik.
Havadan, sudan
Geçimden, komşuluk ve akrabalıktan
İnsanlıktan
Anılarımızı tazeledik.
Hayallerimizi paylaştık.
Umutlarımız yeniden yeşerdi.
Çocuklarımız hemen dibimizde top oynadılar.
Masamıza top düştü.
Araçlarımızın camlarına-kaportalarına top attılar.
Kızmadık, ama onlara bağırdık.
- Gidin harmanda oynayın.
Gittiler.
Bağıra-çağıra oynadılar.
Biz çocuk bağırmaları arasında; kuş, kurbağa, kedi, köpek seslerini dinleyerek muhabbete devam ettik.
Ara-sıra yoldan geçen araçların gürültüsüne aldırış etmedik.
Hiç futboldan anlamadığımız halde Zonguldaksporun maçını bile konuştuk.
Derken zaman daraldı.
Köşemi yazmam lazım.
Başladım.
Tam buraya geldiğimde, Aydın Arslanyılmaz arayıp sordu:
- Sen de mi maçın sonucunu bekliyorsun?
Malum, beklemiyorum.
Konuyu bulmuşum.
Maçın sonucu önemli...
Ancak daha sonrası en önemlisi
Bu yazı yazılırken, Zonguldaksporun maçına bir saat vardı.
Bizim konumuz, elma ağacının dibindeki muhabbet
İstedik ya muhabbet edelim.
Çaydanlığın model ve markasının önemi yok.
Çayı kim bilir hangi ucuz marketten aldık.
Masalarımız eski model
Ancak konu-komşu
Çoluk-çocuk hepimiz ufacık bir elma ağacının gölgesine sığındık.
Bu açıdan bakıyorum Zonguldakspora
Tüm şehir ayaklandı
Beleşçileri
Üçkâğıtçıları
Hırsızı, arsızı
Ve güzel insanlarımız
Aslan yürekliler
Namuslular
Emektarlar
Herkesin gözü orada
Kızılcabölüksporu yenersek, 2nci Lige çıkacakmışız.
3üncü Ligde iken neyimiz eksikti?
Niye bu heyecan yoktu bizde?
Şunu anladım;
Biz istersek, küçücük bir topun gölgesine sığınan kocaman bir Zonguldak olabiliyoruz.
İşte tüm mesele burada
İsteyelim
Ne kaybederiz?
Maçı kaybetsek ne olur?
Kazansak ne çıkar?
Önemli olan bu birlikteliğin devam etmesi
Birliğimiz bozulduktan sonra Süper Ligde olsak ne çıkar?
