O ki...
İlk emir...
- Oku...
- Ben okuma bilmem.
- Yaratan Rabbinin adıyla oku.
O, insanı bir kan pıhtısından yarattı.
[*] [*] [*] [*]
Tefsirine bakarsak...
Okumak önemli...
Ama aslolan...
"Yaratan Rabbinin adıyla" okumak...
Ve konumuz...
Yaratılışımız...
O, bizi bir kan pıhtısından yarattı.
Buradan bakarsak...
Kimsenin kimseye bir üstünlüğü yok.
Malzeme aynı...
Ne Arap'ın Acem'e...
Ne Acem'in...
Beyazın-siyaha...
Üstünlüğü yok.
Üstünlük ancak "takva"da...
Buradan bakarsak...
Kimin nesi olduğunun pek önemi yok.
Hatta...
Kendinin ne olduğunun da önemi yok.
"Takva"nın maddiyatta olan belirtilerini ne kadar taşıyorsun?
İşin özü...
Ne kadar insan olabildik?
[*] [*] [*] [*]
İnsanlar vardır...
Şafak vakti doğarlar...
Gün ortaya gelmeden...
Akşam olmadan ölürler.
İnsanlar vardır...
Doğarlar...
Belli bir süre sonra...
Yıllar ile hesaplanacak kadar yaşarlar.
İnsanlar vardır...
Asırlarca yaşarlar.
İnsanlar vardır...
Doğarlar...
Ve asla ölmezler.
Sonsuzluğun sahibinin verdiği sonsuz ömür yaşarlar.
[*] [*] [*] [*]
Ne olursa olsun...
Ne zaman olursa olsun...
Ölüm hep erken gelir.
Anne rahminde ölen bir cenin için de öyle...
Dünyaya gelir gelmez ölen bir bebek için de...
Bir asır yaşayan insan için de böyledir.
[*] [*] [*] [*]
İnsanlar, her ölümden etkilenir.
İbret alır.
Sevdikleri kadar üzülürler.
İnandıkları kadar ibret alırlar.
Şeksiz şüphesiz...
En üzücü haber...
En yakına düşer.
Ve ateş, düştüğü yeri daha çok yakar.
Özellikle ömrünün baharında solan çiçekler gibi...
Çocuklar...
Gençler...
[*] [*] [*] [*]
Hele bunların bir de ani gidişi...
Birben bire...
Bazen bir trafik kazası...
Bir de hızlı gelişen hastalık...
Yakar kavurur aileyi...
Etrafına samyeli gibi vurur.
Yakınları yaprak gibi soldurur.
Söz biter...
Bakışlar çaresiz...
Kelime bulamazsın diyecek...
İnsanın boğazı düğümlenir.
Yutkunamazsın...
Çaresizce akar yaşlar...
Hıçkırıklar anlatır yaranın derinliğini...
Üzülürsün...
Ağlarsın...
Hıçkırırsın...
Ve çaresizce bakarsın gidenin ardından...
Aynı mezara girmek istersin...
Çok görürler.
Yalnızca uğurlarsın.
Zor...
Gidenlere Allah rahmet eylesin.
En son acı, İsmail Terzi'nin ocağına düştü...
Allah sabır versin.
