Kurban Bayramı...
Akköy'deyiz.
Önce ev halkı...
Aile büyükleri...
Mahalle...
Akköylü ile hasbihal ettik.
- Selamünaleyküm.
- Aleykümselam.
- Hoş geldiniz.
- Nasılsınız?
- Çok şükür.
- Köylerde ne var ne yok?
Bir dokun...
Bin ah işit.
Belirli mahallelerde su var.
Kaynak suyu...
Kendi tarlalarından gelen su...
Diğer mahalleler yanıyor.
Yayladaki su evlere ulaşmıyor.
- Suyun kaynağı mil dolu...
Borular tıkalı.
Depolarla ilgi sorun.
Vesaire...
Herkes değişik fikirde...
Sonuç...
Akköy merkezde gayri resmi...
Dokuz-on mahalle var.
Beş-altı mahallenin kendi suyu var.
Geri kalanı mağdur...
Tespit bu...
Akköy'de bir kişi dahi susuz kalsa...
Bu bizim sorunumuz...
Yönetenlerin sorunu...
Devletin sorunu...
Yazmak da bizim görevimiz.
Sorun nerede?
Kim de?
İlgili göz bakarsa görür.
[*] [*] [*] [*]
Yine mahalle yolları var.
Öyle ki...
Akraba ziyaretine gittik.
Bir zamanların namlı adamı...
Babaannemin dedesi...
Kel Veli'nin torunları...
Yolsuz...
Arazili araçlara göre yol...
Hem de susuzlar.
Biraz ilerlediğimiz zaman.
Narılı Mahallesi...
Yol yok.
Su yok.
İlerledikçe...
Mahallelerin yolları perişan...
Öyle ki...
Yeni model otomobiller çıkamaz.
Altı yüksek araçlar...
Anca...
Arkadan çekişli otomobiller...
Minibüsler...
Perişan.
Varsa patpat...
Traktör...
At-eşek...
Çıkar.
Özeti...
Köy yolları perişan...
Köyün ortasında kocaman binamız var.
Ama oraya gitmek için evden çıkarsak...
Geri dönmek için yolumuz yok.
Mahalle mahalle gezdik.
Herkesin ortak derdi aynı.
Yol...
Su...
Elektrikler sık sık kesiliyor.
Kimse önemsemiyor.
Fındık az olmuş.
Olana şükrediyorlar.
Yola suya da "ah" ediyorlar.
Biz rezilliği gördük.
Utandık...
Köyü yönettiklerini zannedenler de bizim aynı yollarda geziyorlar.
Utanırlar mı?
Bilmem...
Ancak bilmesi gerekenler var.
Sayın Ereğli Kaymakamı...
Sayın Valim...
Sayın Milletvekillerimiz...
Akköy'ün yolu yok.
Suyu yok.
Var olan...
Gelen çimento-çakıl nereye gider?
Bilen yok.
Biz bu perişanlığı yaşıyoruz.
Siz de bilin istedik.
Bundan sonrası vebal sizin...
