Bize bayram evvel Şeker Dede&[#]8217;den emir gelir:
&[#]8220;Bana 20 adet 5TL, 10 adet 20TL, 5 adet 50TL, sürüyle de bozuk para hazırlayın.&[#]8221;
Şekerler, çikolatalar ve sistematik ayrılmış paralar hazır bulunur.
Bayram günü çocuklar beklenir, kapı sabah saatlerinde başlar çalmaya.
Önce biz açarız kapıyı, alt katlarda oturduğumuzdan.
Sorar çocuklar &[#]8220;Yaşlı amca nerede?&[#]8221; &[#]8220;Para veren amca hangi katta?&[#]8221;
Çoğu artık bildiğinden, bize hiç uğramadan üst kata koşarlardı pata küte merdivenlerde.
Dedem hepsiyle tek tek ilgilenirdi. İsimlerini, mahallelerini, ailelerini sorar, şeker tutar, para verirdi. Uçardı çocuklar sevinçten.
Bir gelen ertesi gün kıyafetini değişip yine gelirdi. Dedem sorularıyla yakalardı açıklarını, yakalanırlardı.
Her bayram böyle geçerdi. Son yıllarda gücü azaldığında, kapının yanına sandalyesini koydu, gün içinde gider orada otururdu ki her çocuk geldiğinde kalk otur olmasın. İlla ki çocuklarla konuşulacak.
Bu bayram çocuklar yine gelecek. Elleri boş dönecekler.
Ona her gün bayram olan hayat dolu Şeker Dede, bir bayram arifesinde toprağa verilecek. Orada yatacak evet, ama kendisi yanı başımızda, bu apartmanda, paylaştığımız enerjide, doğa anada, kendi deyişiyle &[#]8216;Allah&[#]8217;ıyla buluşmuş&[#]8217; durumda. İşte bu durum da, yine kendi deyişiyle onun bayramı. İşte bu yüzden vasiyetinde, dua sırasında çikolata dağıtılmasını söylemiş. Onun bayramıymış bugün, öyle demiş.
Bu sene değil belki, ama bir dahaki sene eminim o çocuklar geldiklerinde kapı onlara açık olacak yine. Bu sefer kapıda Şeker Anneanneleri karşılayacak onları, pamuk gibi gülüşüyle.
Söyleyin gelsinler seneye, uğrasınlar mutlaka. Biz buradayız.
