İki derslik
Bir lojman
Odunluk ve tuvaletler
Hepsi bu kadardı
Gün geldi.
Kayıt olduk.
O yıl, 6 yaşındakileri kayıt ediyorlar.
Babam beni bir yaş da büyük yazdırmış.
Beş yaşında başladım ilkokula
Bir, iki, üç
Dört, beş
Sınıflar böyle ayrılmış
Bizimkisi, Ahmet Hoca
Ahmet Ay
Başladık
A, B, C
Sonra sayılar
Derken hecelemeye başladık.
Kara tahtanın kenarından ipler gerili
Kocaman fişleri kesmişler.
Hece hece
Kelime kelime
Birde tam fişler var.
Sırasıyla okuduk hepsini
Ali ata bak
Fatma ip atla
O zaman başka oynayacak çocuk yoktu.
Öğleye kadar okul
Öğlen yemek tatili...
Evimiz yakın.
Bazen azık götürür.
Bazen eve gelirdik.
Saat üç gibi paydos
Doğru tarlaya
Oynayacak zaman yok.
Çift vakti öküz çekerdik.
Harman vakti katır sürerdik.
Tarımsal bir faaliyet yoksa
Başka işler bulunur.
Her dönemin en geçerli işi; çobanlık
Peygamber mesleği
5-6 yaşlarında 70-80 davarı tek başımıza güderdik.
Öyle düz ovada değil.
Bayır-bucak ormanlarda
O zamandan beri biraz tecrübe edindik.
İyi hayvan güderiz.
Keçiye cıs...
Kediye pişt
Katıra has, door...
Köpeğe hoşt, meh
İneğe, öküze, danaya has, fa
Vesaire, deriz
[*] [*] [*] [*]
Tabi çocukların şanslı olanları da vardı.
Mesela;
Adı, Ali olanlar.
Fiş okunur.
Ali ata bak.
Sınıftaki herkes Aliye bakar.
Biraz tebessüm.
Ali mutlu olur.
Bizim arkadaşımız olduğu için biz de mutlu olurduk.
Bir fişten mutlu olabiliyorduk.
Fatma da mutlu olurdu.
İp atlarken
[*] [*] [*] [*]
Ders çalışma vaktimiz pek olmazdı.
Sabahtan okul
Akşam üzeri iş-güç
Akşam eve karanlıkta gelirdik.
Hayvanları ahıra bağla...
Yemlerini-samanlarını ver
Kapılarını kapat
Derken saat geçerdi.
Yemek ye
Bulaşıklar yıkansın.
Kandil ışığı ancak boşa çıkar.
Biz de eğer takat kaldıysa
Biraz ders yapardık.
Genelde de ders çalıştığımız sofranın başında uyuya kalırdık.
Biri bizi kucağına alıp
Atardı yatağımıza
Ertesi gün aynı senaryo
Hafta sonları tam gün iş
Çok şükür.
Giyecek kara lastiğimiz
Kara önlüğümüz
Bezden çantamız
Sonuna kadar kullandığımız kurşun kalemlerimiz vardı.
Defterlerin kulakları kıvrılmasın diye taktığımız ataçlar lükstü.
Kitaplarımızı özenli kullanır, seneye kardeşimize bırakırdık.
Ama gene de mutluyduk.
Şimdilerde
O ayrı bir yazıya kaldı
