Doğru dürüst giyeceğimiz yoktu.
Pantolonlarımız...
Yamalıydı.
Önlüklerimiz...
Birkaç senelikti.
Eskiyinceye kadar giyerdik.
Yırtık ve kirli olması ayıptı.
Ama temiz ve yamalı olmasında sakınca yoktu.
Her yıl kara beyaz yakalıklarımızın yenisi alınır.
Kara lastikler her zaman bir numara büyük alınırdı.
Ayağımız büyüyordu.
Ve seneye yenisini almaya gerek olmasındı.
Hiç öyle olmadı.
Ayağımız büyümeden...
Biz, lastiklerimizi eskittik.
Dağda...
Bayırda...
Davar peşinde...
Tarlada takında...
İşte..
Okula, düğüne bayrama giderken...
Hep aynı lastiği giyerdik.
Onun için, ayağımız büyümeden kara lastik eskirdi.
Elektriğimiz yoktu.
Televizyonu bilmezdik.
Yolumuz yoktu.
Bu nedenle şehre...
Köyün dışına yolumuz düşmezdi.
Ya dağa çıkardı...
Ya tarlaya...
Suyu kuyudan çekerdik.
Veya boru ile evin yakınına kadar getirirlerdi.
Oraya akar altına bakraç, kazan koyardık.
Sonra oradan eve, omuzda taşırdık.
Var olanları bilmediğimizden...
Yoklar mutluluk kaynağımızdı.
Kara lastik...
Gocuk...
Kazak, çorap... (çoğunu analarımız örerdi)
Mutlu olurduk.
Bir inek, bir keçi veya koyun doğursa.
Yine sevinirdik.
En çok da okula gidince sevinirdik.
Bunca yokluk içinde.
Kıymetini bilmediğimiz.
Önemini anlamadığımız.
Koşulsuz sevdiğimiz okulumuz.
Dünyamızı aydınlatan öğretmenlerimiz vardı.
Ailemizden tarla sürmeyi, davar gütmeyi öğrendik.
Öğretmenlerimizden yıldızlara bakmayı...
Aydınlanmayı...
Hatta...
Aydınlatmayı öğrendik.
Öyle bir tohum atmışlar ki içimize.
Yeşerdi.
Büyüdü.
Büyüdükçe bize küçük geldi.
Besledik.
Daha da büyüdü.
Yine de bize küçük geldi.
Halen öyle.
Büyüyor.
Bize az geliyor.
İşte bu; öğretmenlerimizin eseri.
'Okumak' ne demek?
Biliyorken...
Okumak için evleri terk ettik.
Kabuklarımızı kırdık.
Sonrası...
Hep böyle geldi.
Ne zaman ki okullar kapandı.
Onlar köylerimizi terk etti.
Geri gittik.
Hep geriye.
Göçtük.
Şehirlere göçtük.
Şimdi çok daha iyi anlıyorum.
Onlar bizi aydınlatmak ile kalmamış.
Köylerimize de hayat vermişler.
Gelmek istediğimiz nokta şu...
Köy okulları yeniden açılmalı.
Bir öğretmen.
Bir öğrenci olmalı.
Tek sıra da olabilir.
Bir göz odada...
Mutlaka o öğretmenler köylere yeniden girmeli.
Tek şart..
Eski öğretmenlerin izinden giden idealistler..
En az onlar kadar donanımlı olanlar gelmeli köylere...
