Evin beyi...
İşten çıkar.
Eve gelir.
Bakar.
Ev perişan.
Darma-dağınık.
Mutfakta kahvaltı masası...
Sabah bıraktığı gibi.
Bulaşıklar.
Masanın üzerinde.
Oda düzenlenmemiş.
Salon akşamdan kalma.
Tüm bunlar bir tarafa.
Akşam yemeği de hazır değil.
Vaziyete baktı.
Şaşırdı.
Öfkelendi.
Ne yapacağını bilemedi.
Tereddüte düştü.
İçinden geçti.
- Acaba bir şey mi oldu?
Öfke merak karışımı bir sesle sordu...
- Bugün sana ne oldu?
Kadın umursamadı.
Başını çevirmeden cevap verdi.
- Hiç...
- Nasıl hiç?
Ortalık darmadağın.
Yemek hazır değil.
- Her akşam...
Eve geldiğinde...
'Bugün evde ne yaptın sanki?
Nasıl yoruldun?' gibi konuşuyordun ya...
Bugün karar verdim.
Hiç bir şey yapmadım.
Gerçekten...
Hiçbir iş yapmazsam...
Böyle oluyor.
Bir iş yapmadığımı gör istedim.
[*] [*] [*] [*]
Hayat böyledir.
Bazen yaptıklarınız görünmez.
Ne zaman ki...
Yaptıklarınızı bir kenara bırakın.
İhmal edin.
Yapmayın.
O zaman görünür.
Yaptıklarınız.
Eksikliğiniz...
Fazlalığınız...
Önce yok olursanız...
Sonra var olursunuz.
[*] [*] [*] [*]
Biz görmeyiz...
Çoğu zaman görmeyiz...
Dibimizdekini...
Hiç görmeyiz...
Ta ki...
O hiç oluncaya dek...
Görmek dileğiyle...
Hiç olmak...
Bazen 'hiç' olmayı bile beceremez insan.
Alabildiğine kapatır kapılarını her şeye.
Alabildiğine susar herkese.
Amaçlarından, isteklerinden,
Hayallerinden vazgeçer sessizce.
En sevdiği şeyleri yapmak istemezken,
Kilitlenir kalbinin kapıları isteksizce.
Sevdiği şarkılar bile anlamsızdır dilinde
Dönüp gitmek özüne,
Kaçmak ister kendine
Görmezden gelir tepkisizce.
Yüreğinde kalan kırıklar acıtır tenini ince ince
Günün getirdiğini yaşar bilinçsizce
Sessiz, sadasız
Allah ne verdi ise.
Sabahlar olur gün aydınlanır,
Akşamlar olur hava kararır.
Günler birbirini kovalar ömründe,
Soluksuz kalır her nefeste.
Etrafında kim var kim yoksa
'Silkelen' der 'var gücünle'
Duvarlar örer kendine
Herşeye ve herkese.
Günler geçer bir şekilde.
Günün birinde,
Tam da soluğu kesildiğinde.
Hepsi geçti, bitti dediğinde,
Derin bir nefes alır bütün gücüyle.
Yanar ciğerleri, kalbi tutuşur ateşlerde.
'Ben' der!
'Ne yapıyorum kendime'.
Sahi ne yapıyoruz biz böyle...
Ayşe Manav
