Bir zamanlar...
Genç bir kız.
Her şeyden...
Hep şikayetçi...
- Hayat ne kadar berbat...
Çok kötü...
Sürekli mücadele veriyor.
Yorgun...
Bir sorunu çözüyor...
Yenisi karşısına çıkıyor.
Yine yakınıyor.
Oflayıp-pufluyor...
Hayat zor geliyor.
[*] [*] [*] [*]
Aşçı dostu, bu duruma üzülür.
Yardım etmek ister.
Alır onu...
Mutfağına götürür.
Üç cezveyi su ile doldurur.
Hepsini ateşin üzerine yerleştirir.
Sular kaynamaya başlar.
Patates...
Yumurta...
Kahve çekirdekleri...
Alır...
Hepsini cezvelere koyar.
Sonra beklemeye başlar.
Kız meraklanır.
İkisi de bekler.
Kız sabırsızlanır...
Sızlanır.
- Daha ne kadar bekleyeceğiz?
Dostu susar...
Cevap vermez.
Aradan yirmi dakika geçer.
Cezveler ocaktan alınır.
Patates bir tabağa konur...
Yumurta başka bir tabağa konur...
Cezve...
Bir fincana dökülür.
Kıza sorar.
- Ne görüyorsun?
Alaylı bir şekilde cevap verir.
- Patates...
Yumurta...
Kahve...
- Daha yakından bak.
Patatese bir dokun.
Patatese dokundu.
Patates yumuşamıştı.
Pür gibi olmuştu.
- Şimdi yumurtaya bak.
Soy kabuğunu...
Yumurtayı aldı.
Kabuğunu soydu.
Aksine...
Yumurta katılaşmıştı.
- Kahveden bir yudum al.
Aldı bir yudum.
Nefisti kahve...
Rahatlattı.
Yorgunluğunu aldı.
[*] [*] [*] [*]
Tüm denilenleri yaptı.
Yine de bir şey anlamadı.
Tüm bunları niçin yaptı?
Ne anlama geliyordu?
Bilemedi...
Dayanamadı.
Sordu...
[*] [*] [*] [*]
Patates...
Yumurta...
Kahve çekirdekleri...
Hepsi aynı fincana girdi.
Aynı ateşe girdi.
Aynı kaynar suya daldılar.
Aynı sıkıntıyı çektiler.
Hepsi farklı tepki verdi.
[*] [*] [*] [*]
Patates sertti.
Güçlü, tavizsizdi.
Suya girince yumuşadı.
Güçten düştü.
Yumurta kırılgandı.
İnce kabuğu ile içindeki sıvıyı koruyordu.
Kaynar suya girince...
İçi sertleşti.
Katılaştı.
Kahve çekirdekleri katıydı.
Suya girdiler.
Kendileri eridiler.
Suyu da değiştirdiler.
Ortaya yeni bir tat çıkardılar.
[*] [*] [*] [*]
Hikaye bu...
Buradan bakalım.
Biz kimiz?
Siz hangisisiniz?
Sıkıntı kapıyı çaldığında...
Ezilecek miyiz?
Katılaşacak mıyız?
Yoksa...
Olgunlaşıp hayatımıza ayrı bir tat mı katacağız?
