İstanbul'dan cenazeye gelmişler...
Dönüş yolu...
Onlar için kapalı.
Dönemediler.
Gelmişken...
Burada kaldılar.
Hayat bu...
Ne zaman?
Nerede?
Nasıl?
Bitecek...
Belli değil.
Cenazeye geldiler.
Görevlerini yaptılar.
Yine gurbete...
Ekmek parasına...
Geçime...
Dünyaya dönmek için yola çıktılar.
Kısa süre...
Bir kaza...
29 kişi...
19 yaralı...
Allah şifa versin.
10 ölü...
Allah rahmet eylesin.
Yakınlarına sabır versin.
Kolay değil.
Bir minibüs akraba...
Köylü...
Aynı evden olanlar...
Karı-koca olanlar...
Bu acıya dayanmak zor.
Söylenecek çok söz var.
Neden?
Niçin?
Sorular...
Sebepler...
Ve yaşanan kader...
Biz bugün kader kısmında bırakıyoruz.
Allah sabır versin.
Acılar taze...
Konuşulacaklar...
Yazılacaklar...
Hepsi sonraya...
Şimdi yapılması gereken görev...
Cenaze ile ilgili olanı...
[*] [*] [*] [*]
Cebrail'in bile imrendiği görev.
Öyle ya...
Cebrail Aleyhisselam..
Yedi konuda insanlara imrenirmiş.
Keşke...
İnsan olmak dilermiş.
İşte bunlardan bir tanesi...
Cenaze ile ilgili görevler...
İnsanlar...
Cenazede acılarını yaşar.
Ateş düştüğü yeri yakar.
Tüm yangına...
Acıya rağmen görevlerini yaparlar.
Alırlar cenazelerini...
Yıkarlar.
Abdest verirler son defa...
Kefenlerler.
Ardından...
Musalla...
Hep birlikte cenaze namazı...
Helalleşmek...
Veda etmek...
Dua etmek...
Hepsi içinde...
Cenaze namazı...
Ardından defin.
Toprak atılır.
Ve biraz serinlik gelir yüreklere...
Sanki kor ateşin üzerini küller sarar.
Alev sönmez.
İçten içe yakar sevenleri...
Tüm bunlar bir görev.
Sevgi görevi.
İnanç görevi.
İnsanlık görevi.
Cebrail...
İşte bu konuda insanlara imrenir.
- Keşke insan olsaydım...
Cenaze ile ilgili görevleri yapabilmek için.
Başka...
Başkası da var.
İnsanlar tüm acılarının içerisinde...
Taziyeyi kabul eder.
Yetmez...
Gelen insanları karşılar, ağırlar ve uğurlar...
[*] [*] [*] [*]
Diğer konumuz...
Azrail...
O görevini yapıyor.
Önemli olan ona davetiye çıkartmak.
Görevine yardımcı olmak...
Mesul olmak.
Görevi ihmal etmek..
Bunları sonraya bıraktık.
Zonguldak'ın başı sağ olsun...
