Çok bilinen bir hesap&[#]8230;
Çay, 1 lira&[#]8230;
Simit, 1 lira&[#]8230;
Çarpı, üç öğün&[#]8230;
Eşittir, 6 lira&[#]8230;
Bir kişi, aylık 180 lira&[#]8230;
Dört kişilik bir aile&[#]8230;
Aylık 720 lira&[#]8230;
İki simit, iki çay olursa, bin 440 lira&[#]8230;
Kemerleri sıkalım.
Biz 720 liradan yol alalım.
Kira, elektrik, su&[#]8230;
Toplu taşıma&[#]8230;
Sağlık giderleri&[#]8230;
Eğitim masrafları&[#]8230;
İletişim giderleri&[#]8230;
Vesaire&[#]8230;
Pazara gitmeye gerek yok.
Bir kişinin asgari ücreti yetmedi.
O zaman hayat müşterek&[#]8230;
Hanım da çalışacak.
Çalıştı&[#]8230;
O zaman zeytin-peynir yenilebilir.
Ancak sorun çözülmez.
Ne yapalım?
Zam&[#]8230;
Çok güzel&[#]8230;
Çalıştığınız işin geliri nedir?
Bu patronun sorunu&[#]8230;
Esasında bizim sorunumuz.
Bütün iş burada başlıyor.
Ortada bir sorun var.
Geçim sorunu&[#]8230;
İşçi, patrona&[#]8230;
Hükümete atıyor topu&[#]8230;
Patron, piyasaya&[#]8230;
İşe&[#]8230;
Krize&[#]8230;
Sonuç&[#]8230;
Sorun halen devam ediyor.
Bir kısım, her geçen gün fakirleşiyor.
Bir kısım, zenginleşiyor.
Orta direk eriyor.
Ne olacak?
Ortada direk kalmaz ise&[#]8230;
Ekonomi çöker&[#]8230;
Ülke çöker&[#]8230;
Her şey çöker&[#]8230;
[*] [*] [*] [*]
Ne yapmalıyız?
Üretim teşvik edilmeli.
Eşit işe, eşit ücret&[#]8230;
İşine göre para&[#]8230;
Kazandırdığı katma değere göre ücret&[#]8230;
Tabi bunun da bir tabanı olmalı.
Ancak bunu devlet desteklemeli.
[*] [*] [*] [*]
Şu an kısmen yapıyor.
Gıda yardımı&[#]8230;
Giysi, eğitim, sağlık, kömür&[#]8230;
Hatta nakdi yardım.
Ancak bunun daha sosyal bir şekilde yapmalı.
Üretime dönüşecek şekilde yapmalı.
Yoksa asgari ücret ne olursa olsun&[#]8230;
Yetmez&[#]8230;
Asgari ücrete güzel zam yapıldı.
Ama aynı ay geri alındı.
Ne oldu?
Piyasa, kendini ona göre ayarladı.
İşçi, ücreti ilk ay alırken gördü.
Bir daha da göremedi.
İsterseniz beş bin lira yapın asgari ücreti&[#]8230;
İkinci ay göremezsiniz&[#]8230;
En basitinden ev sahipleri kapıya dayanır, &[#]8220;zam&[#]8221; diye&[#]8230;
Balık&[#]8230;
Avlanmanın yasak olduğu bölge&[#]8230;
Milli park&[#]8230;
Göl kenarı&[#]8230;
Almış oltayı eline&[#]8230;
Atmış gölete&[#]8230;
Beklerken olta kıpırdamış.
Hemen asılmış&[#]8230;
Çekmiş&[#]8230;
Zor çekmiş&[#]8230;
Kocaman bir balık&[#]8230;
Kurtarmış oltadan&[#]8230;
Başka avlanmaya gerek yok.
Bir aileye yeter.
Almış kucağına&[#]8230;
Dönmüş&[#]8230;
Tam eve yol alacak.
Karşısında bekçi&[#]8230;
- Kucağındaki ne?
- Balık&[#]8230;
- Avlanma izniniz var mı?
- Yok&[#]8230;
- Neden kaçak avlanıyorsun?
- Avlanmıyordum&[#]8230;
- Kucağındaki balık ne o zaman?
- Ben onu evimde besliyorum.
- Burada ne işin var?
- Her gün buraya gelip bir müddet gölette yüzdürüyorum.
- Göletten nasıl alıyorsun?
- Islık çalıyorum. Geliyor. Alıp eve götürüyorum.
- Tamamen palavra!
- Değil&[#]8230;
- Balık bu, dediğinizi yapamaz.
- İnanın buna... İsterseniz göstereyim.
- Tamam! Göster bakalım.
Adam balığı göle salmış.
Balık kaçıp gitmiş.
Birkaç dakika beklemişler.
Bekçi, &[#]8220;Evet&[#]8221; demiş.
- Evet ne?
- Ne zaman geri çağıracaksın?
- Neyi çağıracağım? Anlamadım&[#]8230;
