Bazen susmak.
Söyleyeceklerim var.
Değmezsin.
Anlamazsın.
Beş para etmez ciğerin.
Demektir.
[*][*][*]
Bazen susmak.
Sen biraz bekle.
Kendini sorgula.
Hata yapıyorsun.
Yanlış yoldasın.
Demektir.
[*][*][*]
Bazen susmak.
Seni duymuyorum.
Kaale almıyorum.
Dünyaya kapattım kendimi.
Sana aldırmıyorum.
Demektir.
[*][*][*]
Bazen susmak.
Kızıyorum.
Delleniyorum.
Tepem atıyor.
Haykırıyorum.
Demektir.
[*][*][*]
Kime?
Boş konuşana.
Luzumsuz tekrar edene.
Anlamayana.
Kendini bir halt zannedene.
[*][*]
Yazmamak da böyle.
Her konuyu yazmamak.
[*][*][*]
Küçükken köpekler kovaladı.
Olanca hızımla koştum.
Tam yakalayacakları an.
Dedemin zağarları kurtardı.
Çok kortum.
Bir hafta sesim çıkmadı.
Yıllarca köpekten kortum.
Minik bir köpek görsem yolumu değiştirdim.
'Hoşt' dediğimde kaçanlardan bile korktum.
Anlatamadım korkumu.
Utandım.
Sıkıldım.
Taki kocaman köpekler beni
sıkıştırıncaya kadar.
Kaçacak yerim kalmadı.
Tek çare saldırmaktı.
Bu kez saldırdım.
Artık köpekten korkmuyorum.
Zaman zaman ürküyorum.
Ama korkmuyorum.
Korkumu yendim.
Önce sustum.
Bir yere kadar.
[*][*][*]
Son söz.
Susuyorsam.
Kalemimi çözmüyorsam.
Sebebi var.
Kime?
Anlayana...