"Gözyaşı Geceleri" vardı...
Doksanlı yıllarda...
Haşim Aktan ve ekibi...
Çok defa izledim.
Hatta organizasyonu bizzat yaptık.
İlk önce büyük sıkıntı yaşadık.
Anlatamadık.
Tiyatro değil...
Konser değil...
Sinema değil...
Tek kişilik güldürü değil...
Biz de slogandan yola çıktık.
- Anlatılmaz yaşanır...
Gelin...
Birlikte görelim...
Geldiler.
Birlikte izledik.
Bol bol gözyaşı döktük.
İslam tarihinden...
Batılı yaşama kadar.
Birçok konuda konuşuyor.
Hikayeler anlatıyor.
Kısa filmler...
Fotoğraflar gösteriyor.
Özeti...
İslam toplumundan...
Dünyaya...
Kendi bakış açısıyla fotoğraf çekiyor.
Olanı...
Olması gerekeni...
Yaşananı...
Yaşanması gerekeni...
Tek tek anlatıyor.
Halimize üzülüyoruz.
Salya-sümük gösteriden çıkıyoruz.
Bir-iki gün dikkat ediyoruz.
Maksimum 21 gün konuşuyoruz.
Sonrası...
Gözyaşını görmeden önceki hayat...
Devam ediyor.
O zaman bu gözyaşlarını niye döktük?
Soran yok.
Hatırlayan da yok.
[*] [*] [*] [*]
Nereye gelmek istiyoruz?
Mirasyedi bir toplumuz.
Emanet...
Dikkat etmeyiz.
Hatta...
Bize verilen emaneti atılacak...
Çöp gibi görür...
Kullanırız.
Emanet araba alsak...
Çukurları düz geçeriz...
Baba malı...
Miras...
Aynı şekilde.
Esasında...
Nasıl kazanmışsak...
Öyle harcarız.
Kazanırken emek etmediğimiz...
Ter dökmediğimiz...
En önemli kazanç...
Miras...
Biz çoğu zaman aşırı zorlukta kazandığımızı bile kolay harcarız.
Şimdilerde durum nedir?
Bilmiyorum.
Bir zamanlar sosyologlar bu konuda epey kafa yordular.
Akademik çalışmalar yaptılar.
Maden şehirleri...
Kumar...
İçki...
Kadın...
Özeti...
Alem ortamı...
Akşama kadar kazma salla...
Sabaha kadar gelecek aylığı ye, bitir.
Bu tür adamın elinde miras ne kadar kalır?
Varın siz düşünün.
[*] [*] [*] [*]
Miras ve emanet konusu malum...
Bizim geleceğimiz nokta...
İnanç...
Biliyoruz...
Uygulamıyoruz...
Hatta umursamıyoruz...
Önemsemiyoruz...
Neden?
İslam bize ata mirası...
Bu kimliği hak ederek kazanmadık.
Ondan bizim için bir önem arz etmiyor.
İslam, anlatılmaz yaşanır.
Tüm mesele bu...
