Son nefesimde seni dilemek umuduyla yaşıyorum.


Seni sevebilmek umuduyla yaşıyorum.


Seni kaybedip acını yaşamak istemem.


Önce ben ölmeliyim!


Hani perişan olmana da elvermiyor yüreğim.


Ama yine de önce ben ölmeliyim.



Çok defa üzmüş olabilirim seni.


Senin de beni üzdüğün gibi.


Ama bu sefer farklı.


Yalan mı?


Tamam, çekip gittiğim zamanlar oldu.


Ama sen de gittin.


Yalan mı?


Dönüş ihtimali kesin olan vedalardı onlar.


Bu vedanın geri dönüşü yok.


Yok&[#]8230; Yok! Önce ben ölmeliyim.



Biliyorsun sen zaten benim bencilliğimden dert yanardın.


Büyütecek bir şey yoktu aslında çoğu zaman.


İstediğin biraz daha ilgi ve zamandı.


Ama biraz da kıskançtın.


Tüm kadınlarda olduğu gibi!


Neyse ki içlerinde en anlayışlısı sen çıktın!



Her şiirimden sonra;


"Kime yazdın bakalım bu şiiri" demedin.


Çektiğim kadınların fotoğraflarına bakıp; "İçine düşseydin" diyip huzurumu kaçırmadın.


Belki de seni bu yüzden daha çok sevdim.


Teşekkür ederim.


Yazdıklarımı anladığın, kavgamda yanımda olduğun ve param olmadan beni sevdiğin için.



Son kez bencillik yapmama izin ver.


Önce ben gitmeliyim.


Biliyorum beni yine kıramazsın.


Değil mi?


Sen yokken çiçeklerini sulamayı unuttum diye etmediğini bırakmamıştın.


Nasıl olsa toprağıma en güzel çiçekleri sen dikersin.


Sen büyütürsün.


Çocuklarımız gibi.


Çocuklar senin kadar anlayamaz ne demek istediğimi.


Beni en iyi sen anlarsın.



Ağlama diyeceğim ama söz dinlemezsin.


Ağla.


Çünkü en güzel sen ağlarsın.


Gözyaşımı toprağıma damıtma demeyeceğim.


Damıt.


Ama kimse görmesin.


Seni ağlattığım zamanlar oldu.


Kızdığında beni paralamandan korkup kaçtığım günler oldu.


Ancak ne kadar üzüldüğünü, avazın çıktığında değil sustuğunda anlardım.


Susma ne olur.


Konuş olur mu?


Önceden olduğu gibi olmayacak her şey.


Döküldükçe gözyaşların, hüznünü okşayamayacağım.


Ne garip değil mi?



İri siyah gözlerinin o taze bakışlarında yeniden var olma umutlarıyla yaşadım hep.


Giderken yine aynı umutla gitmeme izin ver.


Sevinçli ve hüzünlü gelgitlerinde, tayakkuza geçen yüreğimin çeperi atmadığında dünya duracak senin için.


Yalan.


Dünya durmayacak.


Ve ben seni bekleyeceğim.


Yalnız çok bekletme beni.


Sen de bir an önce vedalaş ve gel yanıma.


Gideceksem bunu bilerek gitmeliyim.


Yoksa gözüm arkada kalır!



(Bir yastıkta uzun yıllar yaşayıp ömrünün son demine yaklaşan tüm çiftlere ithaf olunur)