Zonguldak&[#]8217;ta son dönemde kaliteli siyasetçi yetişmediğini anlatmıştık.
Bir büyüğüm, bu konuda kök-dal ilişkisini örnek verdi.
Bir ağaç düşünün.
Kökleri sağlam olmazsa, gövde sağlam olmaz.
Bir ağaç, köklerinden ve yapraklarından beslenir.
Kök sağlam olmayınca gövde sağlam olmaz, gövde sağlam olmayınca yaprak sağlıklı olmaz. Ve beslenme sağlıklı olmayınca, gelişme sağlıklı olmaz.
Zonguldak siyasetçileri de böyle.
Köksüzler.
Kökleri sağlam değil.
Gövdeleri de.
Ve dalları da.
Zonguldak&[#]8217;ta kök sağlam olmayınca, Ankara&[#]8217;da dallar açmıyor, sağlıklı beslenme olmuyor.
Neden?
Zonguldak&[#]8217;ın havası kötü.
Politikacının yetişmesi için sağlıklı bir ortam yok.
Zonguldak hasta olunca, politikacı da hasta oluyor.
O halde Zonguldak&[#]8217;a suni teneffüs yaptırmak lazım.
Yoğun bakıma almak, serum takmak, oksijen vermek lazım.
Yani bir hava değişimi lazım.
Bunu başarırsak Zonguldak&[#]8217;ın havası değişir.
Siyasetçinin kalitesi yükselir.
Ankara&[#]8217;daki şeklimiz değişir.
Celil Uzun hala konuşuyor
Celil Uzun yine ortaya çıktı.
Milletvekili Aday Adayıyım diye geziyor.
Düşünsenize.
Celil Uzun&[#]8217;u&[#]8230;
En güçlü döneminde, İl Başkanlığı´ndan istifa ettiğinde beş kişilik listeye bile giremedi.
Oysa, beşinci sırada bile olmaya razıydı.
Bugün, köprünün altından onca su akmışken Celil Uzun yine Aday Adayı olarak sahneye çıkmak istiyor.
Nafile çabalar gibi geliyor bana.
Oysa Celil Uzun siyasi hayatını kendisi bitirdi.
Biteceğini biz söylemiştik.
Dinlemedi.
En yakın arkadaşlarını kırdı.
Onların ticaretleriyle, istikballeriyle oynamak istedi.
Bu teşkilatın karşısına aday oldu.
Şimdi bu teşkilattan destek istiyor.
Ayıp değil mi?
Otursaydı, bir köşede dursaydı, dostlarının kalbini kırmasaydı, bugün teşkilatın birinci sıra adayı Celil Uzun olurdu.
Siyasette ve ticarette &[#]8220;Ne oldum?&[#]8221; demeyeceksin.
&[#]8220;Ne olacağım?&[#]8221; diyeceksin.
Peki şimdi ne oldu Celil Uzun?
Siyasetin yükselen yıldızıydı.
Şimdi kayan yıldız oldu.
Kimse durduramıyor&[#]8230;
Günün Sözü:
Hırs, bir sandalın yelkenini şişiren rüzgara benzer; fazlası gemiyi batırır, azı da gemiyi olduğu yerde tutar.
( François Voltaire )
