Olağan üstü çalışma koşulları Zonguldak madenlerinde bu zamana kadar zorunlu çalışma şartı 3 kere tekerrür ediyor diyebiliriz.Bunlar hep savaş dönemleri veya ekonomik koşullardan çıkartılan yasalar ile olmuş.Maden ocakları daha 1848`de açılmasına rağmen 1853 Kırım Savaşı`nda madenlerde zorunlu çalıştırma uygulaması yaşandı.Ancak 1867 Dilaver Paşa Nizamnamesi gereğince halkın çalışacakları madenler önceden belirlenmekte ve zorunlu çalışmaKaldırıldıktan sonra dahi işçiler zorla madenlere gönderilmekteydi. Bu uygulamada çevredeki 14 bölgenin 13-50 yaş arasındaki erkek nüfusunun tamamı kayıt altına alınarak, 2 grup halinde her ayın 12 günü madenlerde çalıştırılmaktaydı.Bu durum 1888'e kadar sürdürülmüştür.Fakat Birinci Dünya Savaşı başladıktan sonra da bu durum sürmüştür.1940 yılında çıkarılan mükellefiyet kanunu ile de madende zorunlu çalışma yeniden getirildi. Türkiye savaşa girmemişti fakat her an girme ihtimali ve Dünya`da ki savaşın Türkiye`de ki ekonomik etkileri ile madenlerde çalışma zorunluluğu getirildi. Köye gelen mükellef memurları gençleri gruplar halinde çalışacakları ocaklara gönderiyordu. Mükellefiyetten kaçanlar ise jandarma tarafından kurulan Tahkimat Komutanlığı Askerleri tarafından yakalandıkları anda asker gözetiminde kömür ocaklarına gönderiliyordu.45 gün zorunlu olarak maden ocaklarında çalıştırılan işçiler aynı zamanda devletin tarım ihtiyacı sekteye uğramasın diye, 45 günü de köyünde geçirmesine izin veriliyordu.Fotoğraf: Şimdiki Çatalağzı Pazar Yeri, Mükellefiyet işçilerin köylerinden alınarak maden ocaklarına gönderilmek üzere Çatalağzı İstasyonu'ndan toplanması.Fotoğrafta askeri komutan, polis şefi ile birlikte, o zamanlar Ereğli Kömür İşletmesi E.K.i Genel Müdürü olan İhsan SOYAK bulunuyor.(sağ tarafta)