Zonguldak Manifestosu: Kapatın şu ölüm ocaklarını

Zonguldakı, ölümün arsızca sırıttığı bir kent olmaktan çıkarmak mümkündür. Zonguldak kömür ocakları derhal kapatılmalı, bu acılı Kent bir Açıkhava müzesine, bir turizm cennetine dönüştürülmelidir.

Bu acılı Kentin, arsız ölümleri mesai arkadaşı bellemiş acılı halkı, turizmde yerel ve küresel bir marka haline gelmiş Zonguldakta kömür ocaklarından daha yüksek yaşam standartlarına kavuşacaklarına inandırılmalıdır.

Kömür ocaklarının sağladığı istihdamı birkaç kez katlayacak iş alanları açılacağına ikna edilmelidir.

Yerin yedi kat dibinde ölüvermenin kader olmaktan çıkarılması gerekiyor artık. Bu mümkündür.

Ama önce, bu Kentin arsız ölümlerinin, aydın ve çevreci geçinen entellerin rakı masalarında, içten olmaktan çok uzak, kuru ah vah tüh lerine girizgah olmaktan çıkarılması gerekir.

Bu görev de, hemen ve doğrudan, Kentin Sivil insiyatifine, Kültür ve Turizm Bakanlığına ve ülke ölçeğinde ise, Türofede düşmektedir.

Sayın Türofed yönetimi elbette önemli bir misyonu yerine getiriyor. Önemli işleri kotarıyor. Ama, her yıl belli dönemlerde tekrarlanan ve artık hiçbir kıymet-i harbiyesi kalmamış taş devri demeçlerinin yanına Zonguldakta neler yapılabilir? sorusunun eklenmesi zamanı geldi, geçiyor.

Bu soru, acil ve önemli vurgusu ile Türofed Başkanı tarafından Türkiye turizm dünyasına sorulmalıdır derhal.

Ulusal gazetelerin sahil eklerinde, görmekten bıktığımız, 10 yıl öncenin fotoğrafları ile soslanmış turizm patladı nakaratlarının üzerinde, sürmanşette yer almalıdır.

Bu soru, acılı ve öksüz Zonguldakta bugüne kadar verdiğimiz binlerce kurbanın anısına, bu kurbanların sessiz ve mazlum çocuklarına, eşlerine saygı gereği hemen sorulmalıdır.

Hemen cevabı aranmalıdır.

Kimler tarafından?

Kültür ve Turizm Bakanlığı

Turizm sitelerinde, akla gelen her konuda çalakalem yazmayı büyük bir iş sanarak beyinsel tatmin duygusu yaşayanlar

Turizm yatırımcıları

Turizm profesyonelleri

Yerel insiyatif

Ya da toptan, Zonguldaktaki ölümlere yürekten üzülen kim varsa, hepsi Bu Kentteki ölümlerin arsız olduğunu gören ve önlenebileceğine inanan herkes

Nükleer enerji, altın madenlerinin ekonomiye kazandırılması, Hasankeyf gibi konularda, çoğu zaman gerçeğin işine gelen bölümlerini pankartlaştırarak yeri göğü inletenlerin, bu arsız ölümler karşısında topluma bir borçları vardır.

Bütün Dünya altını benzer yöntemlerle üretirken, sanki Türkiye bu yöntemle üretim yaptığında kıyamete neden olacakmış gibi bir gürültü ile köylüleri doldurmak kolaydır.

Gidin, Zonguldak halkına, geleceğin turizmde olduğunu, geçen her günün kayıp olduğunu anlatın, onları tek gelir kaynağının kömür olduğu şartlanmasından kurtarın.

İşin kolayına kaçmayın ama

Zordur.

Altın madenlerinin kenarındaki, kıyısındaki, dünyadan bihaber köylüleri gaza getirdiğiniz gibi olmaz bu iş.

Zaman ister

Sizin alışageldiğiniz ve alamet-i farikanız olan o anlaşılmaz dil ile olmaz. Anlamazlar. Bir de ekmeklerini ellerinden almaya geldiğinizi düşünüp basarlar sopayı.

Halkın dili ile konuşmalısınız.

Turizmi anlatmalısınız.

O kentin kaderinin birkaç yıl içinde nasıl değişeceğini somut, ikna edici ve doğru verilerle paylaşmalısınız Zonguldakın acılı insanları ile.

Ama, bugüne kadar kullandığınız klişeler ile olmaz. Ders çalışmanız gerekir. Kafa patlatmanız gerekir.

Zonguldakın olanaklarını, potansiyelini, turizm zenginliklerini araştırmanız gerekir. Önce sizin ikna olmanız gerekir.

Bunlar olabilir mi?

Zonguldak beş yıl içinde bu makus talihini yenebilir mi?

İstanbuldan Artvine kadar uzanan o cennet sahilin özgün, özel, popüler bir turizm merkezi olabilir mi?

Eğer

Denizi bile olmayan Essen Kenti başardı ise Almanyanın bozkırı diye tanımlanabilecek kupkuru bir coğrafyasında Essen kömür ocaklarını kapatıp Avrupa Kültür Başkenti olabildiyse Bir sanat ve kültür kentine dönüştü ise

Deniz, yemyeşil doğa, kentin 52%sini saran orman, içinden akarsular akan mağaralar, Kentteki termal kaynaklar, ve olduğu gibi bırakılıp bir kömür müzesine dönüştürülecek ocaklar Zonguldakı Essenin kat be kat ötesine taşır.

Turizmi bilmeyen Polonya, 130 metre aşağıdaki tuz ocaklarını Tuz Müzesine dönüştürüp insanlara para ile gezdiriyorsa, yüzlerce metre yeraltına inen ve Kentin altını bir galeri ağına çeviren kömür ocakları neden müzeye dönüşmesin?

Ben, içtenliği tartışmalı ağlamaların bir adım ötesine geçiyorum. Bir sonraki toplu ve arsız ölüm engellenebilir, diyorum.

Bir sonraki önlenebilir ve arsız ölümlere kadar ellerini kavuşturup bekleyeceklere de, eğer o gün yine gösteriş için birkaç damla dökecekler ise, şimdiden hadi oradan deme hakkımı saklı tutuyorum.

Kapatın şu ölüm ocaklarını.

Hemen

Zonguldakta insanlar arsız ölümlerin arkasından ağlamasınlar artık. Sanat ve kültür Kentinin nimetleri ile tatlanmış bir yaşamı yudumlarken keyiften ohh! Öldüm desinler.

Hoop!

Alooo!

Çevreciler

Turizm profesyonelleri

Hasankeyfçiler, Bergamacılar, anti siyanürcüler, anti nükleerciler

Orada, başka bir yaşam biçiminin mümkün olabileceği konusu hiç anlatılmamış, ocakta ölmeyi kader belleyen insanlar, ekmeklerinin içine kan ve kömür tozunu katık ediyor.

Anlatabildim mi?

Kaynak: http://blog.milliyet.com.tr/zonguldak-manifestosu/Blog/?BlogNo=244850

Sitede kullandığımız fotoğraf Kahraman Bekçili´ye aittir.

‘Seni burada öldürürüm, sülalen gelse alamaz’