Muzaffer Tayyip Uslu Hayatı ve Şiirleri

(d. İstanbul - 1922, ö. Zonguldak - 1946) Türk şair. Zonguldak´ta lise öğrenimi sırasında Behçet Necatigil´in öğrencisi oldu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü´ndeki yüksek öğrenimini yoksulluğu ve hastalığı nedeniyle sürdüremedi. Zonguldak´ta çalışmak zorunda kaldı.O da arkadaşı Rüştü Onur gibi veremden öldü. O dönem yayınlanan şiirleriyle en iyi şairlerden biri kabul edilmiş, yaşamındaki acılara karşın, gizli bir üzgünlük içinde yaşamanın güzelliğini yazmıştı. Şiirlerini Şimdilik adlı bir kitapta topladı (1945). Ölümünden sonra Necati Cumalı şiirlerini ve yazılarından seçmeleri Muzaffer Tayyip adlı bir kitapta topladı

Benden Size

Yalnız ben mi inkâr ediyorum Allahı Mevsimler benden kafir Ya kuşlar ve ağaçlara Ne buyurulur

Uzun söze lüzum yok Şahidimdir Beş parasız gezindiğim sokak Bir zaman yaşadığıma

Ve bir hatıra olsun diye Benden size Hiç sıkılmadan söyleyebilirim Sarışın kızlara bayıldığımı

Bir Sevda Şiiri

Sen, eski bir sevda şiirisin Bir koku var sende Sıcak yaz akşamlarına mahsus Ellerinde mi Saçlarında mı Gözlerinde mi Bilmem Bir koku var sende Sıcak yaz akşamlarına mahsus.

Evadoksiya

İnkâr etmiyorum ki Öpmesine öptüm Evadoksiya´yı Hem de Zeyrek yokuşunda öptüm Sinemaya da götürdüm Fakat ben o zaman Deli gibi seviyordum onu Sanırsam, o da beni seviyordu Sevmese ıslık çalar mıydı Saat ondan sonra Çabuk gel diye

Gramer Ders

Sevmek´´ bir kelimedir ``Sarı saçlı´´ dersem bir kız için Sıfat söylemiş olurum ``Ben sarı saçlı bir kız sevdim´´ Bir cümledir. Sevda dolu bir cümle Nokta koymalı, durmalı zira Zira ``açlık´´ da bir kelime Cümleye gelmez sarı saçlı kız gibi Ah elbet dolaşırsa ölüm sık sık dilime ``Öleceğim, ölüyorum, öldüm´´ Diyeceğim bir gün

Kan

Önce öksürüverdim Öksürüverdim hafiften, Derken ağzımdan kan geldi Bir ikindi üstü durup dururken

Meseleyi o saat anladım Anladım ama, iş işten geçmiş ola Şöyle bir etrafıma baktım, Baktım ki yaşamak güzeldi hâlâ

Mesela gökyüzü Maviydi alabildiğine İnsanlar dalıp gitmişti Kendi âlemine

Öldükten Sonra

Diyecekler ki arkamdan Ben öldükten sonra O, yalnız şiir yazardı Ve yağmurlu gecelerde Elleri cebinde gezerdi Yazık diyecek Hatıra defterimi okuyan Ne talihsiz adammış İmanı gevremiş parasızlıktan

Ölümü Düşünmek

Mümkün mü ağlasın annem Mezarımın başucunda Ben sesimi çıkarmıyayım Hayırsız bir evlat gibi Bir bulut uçsun da Ben başımı kaldırmıyayım Yağmur dindikten sonra Gezinmiyeyim caddelerde Ah, mümkün mü bir güzel kadın Geçsin de yanımdan Ben seyretmiyeyim İçimi çekerek

Rüştü´den Gelen Mektup

Oktay Rifat´a

Önce bütün şairlere selam Sonra şunu söylemek isterim Ölüm hiç de güzel değil Ne sabah var ne akşam

Sokakların ellerinden öperim Bana yaşamasını öğretmişlerdi Dost olsun düşman olsun İnsanlara iyi günler dilerim

Söyle sarı saçlı daktiloya Ben yokum artık Vefasız dostlara hatırlat Kimseye kalmaz o dünya

Nasıl unuturum güzeldi yaşamak Fakat hakkı varmış Oktay´ın "Hatıralar da dal istiyor Kuşlar gibi konacak"

‘Seni burada öldürürüm, sülalen gelse alamaz’