Pazar arabaları çıktığından beri, ekonomik sıkıntılarla birlikte çok yorucu bir iş olduğundan, yavaş yavaş kayboldular. İşleri gerçekten zordu. Şimdiler küfecileri pek bilmezler. Pazara gelen hanımlar ya da beyler pazar girişinde bir küfeci tutarlar bir pazarlıktan sonra takarlar peşine, pazarın bir ucundan bir ucuna peşlerinden dolaştırırlar. Aldıkları gıda giyim ne olursa hepsi o küfenin içine tıkılır. Yük hafifmiş ağırmış gıkları çıkmaz malzeme yerleştirme de onlara aittir. Domates ve benzeri gıdaları ezilmesin diye dikkatle koyarlar sepete. Alışveriş bitince de önde hanım veya bey arkada küfeci eve doğru yola koyulurlar. Eve vardıklarında ise kaçıncı katta oturuyorsa o kadar kata kadar çıkarır ve kapıya teslim eder. Eskiden bazı kişilerin tanıdık küfecileri olurdu. Beyler alışverişi tamamladıktan sonra küfeciyi tek başına eve yollar kendi kahveye yada işe giderdi. Genelde pazarda dolaşmaları ve eve kadar gidişleri süresince yaklaşık 4-5 km yol kat etmiş olurlar o sırtındaki yükle, ve de Zonguldak'ın rampa ve merdivenlerinde...