Kozlu’nun korku mahallesi İhsaniye’de nereden nereye?

Türkiye&[#]8217;nin en büyük beldeleri arasında yer alan ve pek çok ilçeden büyük olan Kozlu bir tarafta hızla değişlim süreci yaşarken diğer yandan kalbi kırık ve hüzünleriyle yaşıyor. Türkiye Taşkömürü Kurumu&[#]8217;nun önemli kömür üretim merkezlerinden biri olan Kozlu &[#]8216;nın her karışında maden işçilerini, maden işçilerinin ailelerini görmek mümkündü.

Ancak 90 sonrası TTK&[#]8217;da hızla yaşanan küçülmenin olumsuz sonuçları Kozlu&[#]8217;nun her en uzak noktadaki ara sokağına kadar uzandı.

İşçi ve işçi ailelerinin en yoğun yaşadığı noktalardan biri olan İhsaniye Mahallesi yaşanan travma ve göç sancısını en çarpıcı şekilde anlatan noktalardan biri bugün.

İki yamacın eteğinde dere kenarının her iki tarafında şirin noktalardan biri olan İhsaniye&[#]8217;de bugün evler boşaltılmış, onlarca işyerinin ise kepenkleri kapalı kapıları kilitli.

Birkaç bakkal, kahvehane ve ekmek fırını dışında tüm işyerleri kapalı olan İhsaniye adeta korku mahallesine dönüşmüş.

Zonguldak Karaelmas Üniversitesi&[#]8217;nin yabancı dil eğitim merkezi ise beklenen hareketliliği katmamış. İhsaniye sakinleri umutlarını Kozlu&[#]8217;nun yeniden büyüme sürecine girmesine bağlamışlar. Mahallenin ileri gelenleri ise; &[#]8220;O günleri biz görmeyiz&[#]8221; derken gençleri ise iş aş derdiyle terk etmeye çoktan hazır.

BİR DAHA ESKİSİ GİBİ OLMAZ

İhsaniye&[#]8217;nin eskileri ise yaşanan süreci; &[#]8220;Bir daha o günler geri gelmez. Nesini konuşalım&[#]8221; sözleriyle bir cümleyle özetliyor.

Kozlu sahil şeridinde ve Fatih Sitesi&[#]8217;nde yaşanan hareketliliğin Kozlu&[#]8217;ya faydası olacağına inanan mahalle sakinleri İhsaniye&[#]8217;nin de unutulmamasını istiyorlar.

Hızla küçülen ve nüfusu azalan mahalleye Belediye Başkanı Ali Bektaş tarafından spor ve çocuk oyun alanları oluşturulmuş. Gri görüntü içinde rengarenk duran bu alanları değerlendirecek genç ve çocuk sayısı ise çok az.

İhsaniye&[#]8217;nin ulaşım açısından en kolay nokta olduğunu belirten mahalle sakinlerinin çay sohbetlerinde ise eski güzel günler yad ediliyor.

Kalabalık sokakları, yol kavgalarını, bağırış, çağırışları, meyhane gürültülerini, çığlıklarını arar hale gelen az sayıdaki İhsaniye sakini kapalı kepenkler arasından her geçişinde başını eğiyor.

İşçi yurtları, lokantalar, gazinolardan yükselen seslerin yerinde bugün ürkütücü bir sessizlik hakim.

Pek çok işyeri ve ev ise terk edilmenin acısıyla yaşamaya mahkum bırakılmış ve hatıralarıyla birlikte sessiz sedasız bekliyor.

‘Seni burada öldürürüm, sülalen gelse alamaz’