"İçindeki afacan çocuğa uydu yine..."

Tomakin Hüseyin Şeker´i yazdı... Konuşur, anlatır, dinleyince de sevinirdi. Derdi dinlenmek değil, faydalı olmaktı.

İnsanlara tecrübe, bilgi aktarmayı vazife bilmişti.

Öyle inandım.

Can kulağıyla dinlendim.

Feyiz aldım.

Çok az zamanımız oldu.

Hiçbir dakikasını ziyan etmedik.

Kaliteli iletişim kurduk.

Allah rızası için anlatırken kelime israfı yapmadı.

Bizim Şeker Dedemiz&[#]8230;

Başka kimin nesi olursa olsun.

Konuşurken ağzından bal damlardı.

Bizim memlekette söz vardır; &[#]8220;Balın yoksa, bal dilin de mi yok?&[#]8221;

Onun hem balı vardı.

Hem bal dili.

Son zamanlarda telefonda sohbet ederdik.

- Hoca neler yapıyorsun?

- Hüseyin amca çocuklara Kuran öğretiyorum.

Başka bir zaman&[#]8230;

- Hoca ne yapıyorsun?

- Bir gence kız istemeye gidiyoruz. Yuva kuracağız...

Daha başka zamanlarda&[#]8230;

- İmece yapıyoruz.

- Hizmet binası yapıyoruz.

- Kuran okuyoruz.. Bitmedi&[#]8230;

Bunları söylerken seviniyordu. İçindeki yaramaz çocuk Zonguldak&[#]8217;ın beton kokan havasından kaçıp benimle birlikte yaylalara çıkmak istiyordu.

Fikir veriyor, yol gösteriyordu.

Dinleyip uygulamaya çalıştım.

Hep oldu.

Güzel oldu.

Bal, kaymak, &[#]8220;Şeker&[#]8221; oldu. Işık oldu. [*][*][*] Dua isterdi.

Pazarlık ederdik. Büyüklerin duası kabul olur.

Duasını alırdım.

Sonra karşılığını isterdi.

Küçüklerin, masumların duası kabul olur.

Minik öğrencilerime anlattım onu.

Daha görmeden sevdiler.

Birlikte dua ettik Şeker Dedemiz&[#]8217;e

- Allah&[#]8217;ım şifa ver. [*][*][*]

Tüm ağrıları dindi.

İnandığı gibi sabır sınavını geçti.

[*][*][*]

İçindeki afacan çocuğa uydu yine.

Yaptı yapacağını.

Hepimizden önce kutladı bayramı.

[*][*][*] İnanıyorum. &[#]8220;Sevdiklerimizle beraber haşrolunacağız&[#]8221; Bizi sevginden mahrum bırakma.

Gölgen üzerimizden eksik olmasın.