1960-61 yılında ilk defa Almanya`ya giden gurbetcilerin pasaportları ,tren sinirdan çıkmadan önce toplanmışti. Toplanmaların sebebi gümrük işlermleri değildi.Sirkeci istasyonundan kalkan tren ile belkide köylerinden dahi ilk defa dışarı çıkan insanlar o zaman ki amacı kısa sürede olsa da biraz para kazanıp köylerinde ki tarlalara sermaye yapmaktı. Yada bazıları isşsizlikten, mecburiyetlerinden.Ama düşünmek ile eyleme geçmek arasında ki farkı yaşayarak öğrendiler.Bu duygular ile yola çıkan bazı yolcular tren Edirne'ye geldiğinde içlerine bambaşka duygular sarmıştı. Bazıları gitmekten vazgeçmiş, trenden atlamayı bile düşündüler.Işte bu sebep ile trenden atlamamaları için pasaportları toplandı. Bu tren başka ülkelerden geçerken trenden inmemeleri içinde yapıldı. Pasaportların toplanmasının bir diğer amacı ise, işcilerin çağrıldığı merkezlere topluca getirmek,burada yetkililere teslim etmekti.Zonguldak`tan en fazla Eregli, Devrek, Çaycuma ve Bartın'dan başvuru yapıldı. Zonguldak Merkez en az basvuru yapılan yer oldu. Zira Zonguldak`ta Maden ocaklarından başka calışacak bir iş alanı yoktu, Devrek, Çaycuma ve Bartın'dan gelip gitmek ise çok zordu. Zonguldak`lı gurbetciler Almanya hakında en ufak bilgileri bile olmadan gitmeye karar verdiler.Daha 2'nci Dünya Savaşı yeni bitmiş, Almanların yabancılara karşı yaptığı zulmler herkesce bilinmiyordu. Öyle olmasaydı,hiç 15 sene önce kazanlarda insanların yakıldığı bir devlete güvenirler miydi?Almanya 2'nci Dünya Savaşı`nda kendisi ile savaşmamış ülkelerden işci talep etti.Hem 1'inci Dünya Savaşı`nda itifak kurduğu Türkler hem de 2'nci Dünya Savaşı'nda kendisi ile savaşmayan ender ülkelerden biri olan Türkiye`ye işçi çağrısında bulundu. İkinci olarak Fas(Maraco)ve italyanlar geliyor.Her ne kadar pasaportlar toplansada o gün trenden atlayan cok oldu. Tren Sirkeci'den kalkmış, Edirne`den çıkarken havai fisekler patlatıldı. Bu onları daha da duygulandırdı. Daha ilk gün bile gurbet ağır gelmeye başlamıştı. Çiçeği burnunda gurbetciler daha o gün trenden köylerine mektup yazmaya başladılar.Kim derdi ki; bu gidiş ömür boyu gidiş olacaktı. Aradan 60 sene geçsede tıpkı o günkü gibi her izin dönüşü aynı duyguları yaşayacaktı.