Film şeridi gibi geçiyor yıllar...

Bir film şeridi gibi geçiyor yıllar aklımdan ne değerlerimiz var diye Güzel sade ve huzurlu yıllardı 60 lı ve 70 li yılların sonuna kadar Atatürk yoluna inanan onun çizdiği yolda ilerleyen gençler vardı o zamanlar Dostluk arkadaşlık en değerli kavram idi bizim için Denizlerimiz tertemiz Ormanlarımız yakılıp yıkılmamış dokusu bozulmamış Kentlere göçler başlamamış yıllar O zamanlar herkes kendi işinde gücünde idi Tarlalarımız ekilip biçiliyor Esnaf büyüklerimiz mutlu Babalarımız işinde gücünde Henüz büyük avm ler yoktu o zamanlar Bakkalımız manavımız kasabımız seyyar satıcılarımız hepsi ayrı ayrı idi Sevimli güzel mahallelerimiz; de Esnaf alışverişe gelenleri tanırdı mutlaka Alışverişin bile tadı ayrı idi Sohbetler eşliğinde yapılırdı alışverişler Meyvenin sebzenin en güzelini seçerdik Hile hurda olmadan Kasap etin en güzel en tazesini verirdi bizlere görmemize gerek te yoktu zaten Ne kadar güzel kır kahvelerimiz vardı adım başı rastladığımız Eskilerin deyimi ile mesire yerleri vardı Ailece dostlar ile birlikte vakit geçirilecek Hani var ya tahta masa sandalyeler kır kahvelerinde filmlere konu olan Onlarda oturmak en büyük zevkimiz idi Elimizde çekirdekler anne babalarımız sohbet ederken Akşamüstleri babalarımız işten gelince gündüz yapılanlar tepsilerde Sıralanırdı en güzel şekli ile Biz çocuklar koşuşurken etrafta onlar günün yorumlarını yaparlardı kendilerince Resmi bayram denilen bir kavram vardı eskiden coşku ile kutlanan Dini bayramlar da aynı coşku ile kutlanırdı Caddeler sokaklar mutlu gülen insanlar ile doluydu Birimizin derdi tüm komşuların olurdu mutluluğu da aynı O kadar kısıtlı imkanlara rağmen annelerimiz bir manken edası ile yürürlerdi Genelde kendi makinalarından çıkan kıyafetler ile Ya babalarımız mahalle terzisine diktirilmiş takım elbise ile ne kadar da şıklarmış değilmiş Bizler de en şirin hallerimiz ile ortalarda Üstümüzde kat kat elbiseler annelerimiz diktiği fırfırlı kat kat külotlar ile Kendi dünyamızı oluştururduk döne döne Bizden büyük abilerimiz ablalarımız ise sokak aralarında yaparlardı sohbetlerini Sevdalıklar bile nasılda güzeldi Ben bilmeden mektup taşıdığım günleri hatırlıyorum mektuplar ile anlatılıyormuş sevgiler Bu kadar saf ve masumane Daha ne çok şey var anlatacak ne çok ama Sonra sağ sol kavgaları başladı Öyle ki bırakın arkadaşlıkları aileler bile bölündü bu kavga uğruna Peşinden mahalleler yok oldu yavaş yavaş Göçler aldı yerini Bir Alamanya sevdası o zamanların deyimi ile her aileden mutlaka giden vardır sılaya İkinci vatan dendi Almanya; ya Savaşın terörün kirli yüzü ile tanıştık peşinden Ormanlarımız yok oldu birer birer getirim uğruna Denizlerimiz doldururdu büyüdük büyüdük Büyüdükçe küçüldük farkında olmadan Ama asıl en büyük duygularımız rafa kalktı Komşuluk dostluk arkadaşlık sadakat sevgi ve saygı İşte böyle dostlarım yitirdiğimiz ne çok şey varmış meğer Ne kaldı geriye acaba Yine de çok azda olsa var diyorum ben eski dostluklar bitmeyen sevdalar arkadaşlıklar Ve en son öğrendim ki sanal da olsa kuruluyor güzel dostluklar Hiç bitmemesi dileğim ile

Sevgi ve saygılar HÜLYA KÜÇÜKHAS Fotoğraf 1953 Kilimli sahili

‘Seni burada öldürürüm, sülalen gelse alamaz’