Değerli okurlarım…
Lütfen, yazıları uzun deyip bu yazıyı okumamazlık etmeyiniz.
Okursanız da yarıda bırakmayınız.
Zira sözlerin özlüleri sona doğrudur!
21 Ocak 2022 günü, bir emekli arkadaşımla, eşlerimizle birlikte, “Daloğlu Tur” adlı bir yerel tur operatörünün düzenlediği kısa güzergahlı ve zamanlı, önceden planlanmış bir tur programına katıldık.
Programın ana güzergahı ve durakları, Yenice Belediyesi Ihlamur Teras Tesisleri’nde bir gece konaklama ve ertesi gün de Karabük Keltepe Kayak Merkezi idi.
Biz iki emekli arkadaş, eşlerimizle birlikte, kendi arabamızla (üniversitemiz sağlık kampüsü ve hastanesinin bulunduğu, 2 bin 200 kişilik kız öğrenci yurdunun da olduğu) Kozlu Esenköy Mahallesi’ndeki evimizden, etrafta 3-5 santim karın olduğu, tekerleklerin asfalt üzerinde döndüğü, inceden yağan kar eşliğinde Zonguldak’a ulaştık.
Arabamızı otoparkta bırakıp, beklemekte olan tur otobüsünde yerlerimizi aldık ve 09.30’da yola çıktık.
Etrafta, Yenice’ye yaklaştıkça artan kar örtüsü ve yağışı olmasına rağmen, karsız, donsuz bir yolda, 255 rakımlı Yenice’ye ulaştık.
Buradan, birisi giderken diğerleri gelen kar temizleme araçlarının çalıştığı, kumladığı, tuzladığı 5 kilometre yoldan, döne döne, derin kar altındaki Yenice Belediyesi Ihlamur Teras Tesisleri’ne sorunsuz ulaştık.
Buradaki, önceden ısıtılmış, her tarafı, meşhur Yenice ormanlarının en kaliteli kerestelerinden üretilen lambiri ile kaplanmış, pırıl, pırıl; şirinliği anlatılması zor olan bungalow evlerde bir gece konakladık.
22 Ocak sabahı, gece boyunca yağan ve kalınlığı 60-70 santimetreyi bulan, etrafta, akşamdan hiçbir izin kalmadığı Ihlamur Teras Tesisleri’nden, Karabük Keltepe Kayak Tesisleri’ne gitmek üzere ayrıldık.
Akşamdan beri devam etmekte olan kar yağışına rağmen, gidişte olduğu gibi, dönerken de hiçbir zorluk yaşamadan, Yenice içinde ana yola çıktık.
Etraftaki kar örtüsüne ve yağışına rağmen, yine asfaltın az çok görülebildiği ana yoldan, kısa sürede, Karabük’e 10 kilometre mesafedeki kayak merkezi yol ayrımına ulaştık.
Buradan da, büyük bölümü Karabük İl Özel İdaresi’ne ait olan köy ve orman yolundan kıvrıla, kıvrıla yükselen, 20 kilometre yolla, 2 bin rakımlı kayak merkezine vardık.
Kar kalınlığının bir metreden fazla olduğunu öğrendiğimiz kayak merkezi; park alanındaki her türden 4-5 yüz vasıtanın ve birçoğu kayak merkezine uygun kıyafetli yüzlerce kişinin ortalıkta dolaştığı görüntüsü, küçük ve sevimli bir Uludağ manzarasını andırıyordu.
Burada, gruptan bazıları, (Uludağ’dakinin 6’da biri ücretle!), telesiyeje binerek, plastik kızaklarla kayarak, isteyenler de sıcacık, rahat kafeterya mekanında etrafı seyrederek, (yine Bursa Uludağ’dakinden çok, çok ucuz) yiyecek, içecek ihtiyacını karşılayarak hoşça vakit geçirdi.
Keltepe’ye de yine, memnun ve mutlu olarak, veda edildi.
Öğlenden sonra saat 03.00’da başlayan dönüş yolculuğumuz, Sapça Tüneli’ne 5-6 kilometre kalana (Karaman beldesine) kadar, sıkıntısız, sorunsuz geçti.
Ancak buradan sonra, yol da yolculuk da zorlaşmaya başlamıştı. (Birçok olumsuzluklar gibi, Zonguldak’a yaklaştıkça ulaşım da zorlaşıyordu.)
Hava kararmış, yolun sağındaki solundaki kar duvarları da yükselmeye, yolun temizlenen bölümü gittikçe daralmaya, kayganlaşmaya başlamıştı.
Trafik peş peşe, uzun konvoy halinde, kısa ve uzun süreli beklemelerle, dur-kalklarla, büyük zorluklarla ilerleyebiliyordu.
Önümüzde-arkamızda kayan, durduktan sonra kalkamayan, arkasından itilen küçük vasıtaları, otobüsün içinden bizler de görebiliyorduk.
Sapça Tüneli’ne ulaştığımızda, yaşanan zorluklar da en yüksek noktaya ulaşmıştı.
Benzer manzaranın yolun dönüş tarafında da yaşandığı görülüyordu.
Karaman’dan sonraki 25 kilometre yolu 5 saatte alarak, akşamın geç vaktinde, büyük sessizlik içindeki Zonguldak’a girmiştik.
Aynı zamanda sahibi de olan tur sorumlusunun iyi organizasyonu, tura katılanların uyumu ve son 4-5 saat dışında, çok güzel geçen zamanın hoşnutluğu sayesinde, turumuz, büyük memnuniyet ve tekrar birliktelik dilekleriyle sonlanmıştı.
Tur sürecinde, kar mücadele araçlarının sürekli gidip geldiğini, kumlama-tuzlamanın yapıldığını gördüğümüz; ne 2 bin rakımlı Keltepe Kayak Tesisleri yolunda ne de Yenice Belediyesi Ihlamur Teras yolunda, hiçbir sorun yaşanmamıştı.
Ancak, koşulların oralardakine benzer ya da daha az zor olduğu Zonguldak’ın en önemli devlet yolunun son 25 kilometresinde bu sıkıntıların yaşanması üzücü ve düşündürücüydü. (Benzer zorlukların daha fazlasının, ilin ikinci önemli devlet yolu olan Zonguldak-Ereğli yolunda da yaşandığına kuşku yoktu…)
Bu arada, diğer katılanların durumunu bilmiyoruz ama biz iki emeklinin aile boyu çilesi, Zonguldak’tan sonra da devam etti.
Park alanında bıraktığımız aracımıza ulaşmak ve aracımızla dönmek mümkün değildi.
Görünürde taksi de olmadığı için, Kozlu Belediyesi otobüs durağına ulaştık ve üzerinde Tıp Fakültesi yazan, son kalkacak otobüse yetişebildik.
Otobüsümüz, çoğu öğrenci oldukları anlaşılan yolcularla, Kozlu’ya da uğrayarak, az kalan boşlukları da burada doldurarak yoluna devam etti.
Karaelmas üstgeçidinden dönerek, üniversite Sağlık Kampüsü kapısının girişinde durdu, kapıları açıldı.
Otobüs boşaldı.
Şoföre, “Ya yukarıya, hastaneye çıkmıyor musun?” diye sorduğumuzda, “Ya ne yukarısı! Yol kar-buz kaplı. İki gündür yukarıya çıkılmadığından haberiniz yok mu?” yanıtını aldık. (27 Ocak itibariyle beş gündür de, aynı çilenin devam etmekte olduğunu ve daha ne kadar devam edeceğinin bilinmediğini de öğrendik!)
Otobüsten inen, kar örtüsü kaldırılmış olsa da, üzerleri donmuş parke yoldan kimisi öğrenci, kimisi hasta yakını, kimisi de bizim gibi mahalle sakini olan yolcular kaygan yolda, hastaneye çıkan yokuşu tırmanmaya başladı. (Bu arada; aynı yolu kullanan güvenilir bir arkadaşım, bir gün önce yaşça babası değil, dedesi olduğunu zannettiği bir beyefendinin, kucağında beşikte bir bebekle tırmandığını; beş-altı yaşlarında bir çocuğun elinden tutan annesi olabilecek yaştaki hanımefendinin de kayma ve vasıta çarpması tehlikesi ile yolu kat etmeye çalıştığını anlattı.)
Ancak biz, zar-zor, nefes nefese, 60-70 metre ilerleyerek ilk viraja ulaştığımızda, biraz kilolu ve ileri düzeyde nefes darlığı da olan arkadaşımın eşi, yol kenarındaki kar yığını üzerine oturdu ve nefes, nefese “Ben gidemiyorum!” diyerek noktayı koydu.
Birkaç dakika dinlendikten sonra, kollarına girip biraz daha tırmanışa devam etmeye çalışırken, yokuş aşağı inen yükleyici türü bir kar temizleme aracı görüldü.
Bizim hizamıza geldiğinde durdu.
Operatörün yanındaki kişi aşağıya indi ve bize durumu sordu.
Biz de kısaca anlattıktan sonra, bizlerle konuşmadan, hemen bir yerlere telefon etti.
Karşısındaki kişiye, yolda bir hasta olduğunu ve hemen ambülansın gelmesini istedi. (Bu arada, yol açık olmasına rağmen belediye otobüslerinin çıkmadığını da söyledi.)
Biz onunla konuşarak, onun da yardımı ile yürümeye çalışırken, kısa bir süre sonra, yokuşun sonuna yakın bir yerde ambulans göründü.
Biz de, birlikte, ambulansa ulaştık.
Arkadaşımın eşinin durumunu gören bu yardımsever kişi, önce acile gitmemizi istedi ise de biz kendisinden, bir an önce, 8-9 yüz metre mesafede, mahallenin ana yolu üzerindeki evlerimize ulaştırması dileğimizi ilettik.
Bu isteğimiz üzerine, bizi ambulansa bindirdi ve sürücüsüne de görevini anlatarak gönderdi.
“Kul sıkışmayınca Hızır yetişmez!” özdeyişi tam da bizim durumumuzda olanlar için söylenmiş olmalı idi.
Sevincimizi anlatacak kelime bulamıyor; nasıl teşekkür edeceğimizi de bilemiyorduk.
Kendisinin, bağlantı yolunun durumunu kontrol için iş makinası ile yola çıkan Gece Hizmetleri Teknik Sorumlusu Satı Çakıcı adlı yardımsever hastane çalışanı olduğunu öğrendik.
Kendisine ve kendisi gibi hastane çalışanlarına teşekkür yetersiz kalsa da çok teşekkür ettik.

Ambulans, sağında-solunda, yüksekliği bir metreyi aşan kar üzerinde oluşturulan tek şerit dar yolda, çakarları yanıp sönerek, kendisine dönecek uygun bir yer de arayarak ilerledi ise de bulamadı ve telefonla kar mücadele yükleyicisinin gönderilmesini istedi.
O gelecek olan yükleyici beklerken, biz de 100-150 metre ilerideki evlerimize ulaştık.
Keltepe’den yola çıkıştan 7 saat sonra, saat 23.00’ü geçerken, çok şükür, evlerimizde olabildik.
Allahtan, yurdun her yerinde yollarda kalanlara Hızır’ı tez göndermesini, sabırlar vermesini dilerim.
Bu arada, biz ambulansta giderken, Satı Bey’in biraz önce üzerinden indiği kar mücadele aracının da, yükleri ağır olan iki kız öğrenciyi (muhtemelen Satı Bey’in talimatına uyarak) yurda götürmesi de bir başka güzel insanlık örneği idi.

Sınavın Sonucu
* Yenice gibi 8-9 bin nüfuslu bir ilçenin belediyesi, benzer ya da daha ağır şartların yaşandığı 4-5 kilometre rampa ve virajlarla dolu yolu sorunsuz açık tutabilmede; tesislerine ulaşımı ve kalan konuklarına konforlu mekanlar, hizmetler sağlamada…
* Yine benzer şekilde, Karabük İl Özel İdaresi, 250 rakımlı bir noktadan, rampa ve virajlarla dolu 20 kilometre yolu tırmanarak, kar kalınlığının 1 buçuk metreyi bulduğu 2 bin rakımlı Keltepe Kayak Merkezi’ne sorunsuz, sıkıntısız bir ulaşım sağlamada; orada insanları memnun eden bir işletmecilik hizmeti vermede…
Emeği ve katkısı olanların ve yurdun her yerinde böyle başarılı hizmetler sunanların, her türlü övgüyü ve teşekkürlerin en içtenini hak ettiklerine kuşku yoktur.
Buna karşın:
* Benzer kış koşullarının yaşandığı, Zonguldak il merkezinin can damarı olan bir ana devlet yolunun 25-30 kilometresinde olsun, sorunsuz bir ulaşım sağlayamayanların…
* Yetkililerin, günde 4-5 bin vasıtanın kullandığını söylediği, üniversitemizin 610 yataklı hastanesinin ve binlerce çalışanın olduğu, 5-6 bin öğrencinin öğrenim gördüğü, binlerce hasta ve hasta yakınının gidip geldiği sağlık kampüsüne, belediye toplu taşıma araçlarının ve diğerlerinin, 4-5 yüz metre bağlantı yolunun, (gerekiyorsa, yolun asıl sorun olan çok eğimli 80-100 metrelik kısmının, tuz/kum ile de örtülerek!) , trafiğin kullanımına uygun tutamayanların ya da uygun olduğu halde kullanılmasını sağlayamayanların…
* Üniversite Sağlık Kampüsü’nden sonra, üzerinde, 2 bin 200 kişilik kız öğrenci yurdunun olduğu, binlerce öğrenci, öğrenci yakını ve kampüs çalışanının yaşadığı mahallenin (havaların iyi olduğu zamanlarda da yol denilmesi hiç mümkün olmayan!), 7-8 yüz metre ana yolunu (sözde ana caddesini) olsun, doğru-dürüst açık tutamayanların…
* Ülkemizin neresinde olursa olsun, bir hafta-on gün önceden bilinen kötü hava koşullarına karşı tedbirleri almayıp millete çileler çektirenlerin…
Neleri hak edeceğini ise söylemeye, yazmaya gerek görmüyorum.
Bilindiği üzere, kurumların, yöneticilerin iyileri ve iyi olmayanları, başarıları ve başarısızlıkları; her konuda yaşanan zor koşullardaki ve kriz zamanlarındaki başarı ve başarısızlıkları ile anlaşılır.
Bu arada, ülkemiz genelinde, her alandaki her türden mücadelede, mücadeleyi yaptıran ve yapan tüm yöneticilerin ve kurumların üzerinde, bağlayıcı, birleştirici, doğruya doğru, yanlışa yanlış diyebilecek, tarafsız bir en yüksek ulusal yöneticiye duyulan ihtiyacın, böyle günlerde, her zaman olduğundan çok daha fazla olduğu da anlaşılmaktadır.
Ülkemizin her yerinde, özellikle, böyle zor ve sıkıntılı kış günlerinde, yollarda kalanlara, her konuda darda olanlara Hızır gibi yetişen tüm görevlilerden Allah razı ve yardımcıları olsun dilek ve dualarımla…