1 Mayıs İşçi Bayramını, Zonguldak&[#]8217;ta Madenci Anıtı&[#]8217;nda coşkuyla kutlayacağız.
Bu yıl üçüncü kez 1 Mayıs&[#]8217;ta izinli olarak bir tatil günü toplanacağız.
Türkiye&[#]8217;nin ve dünyanın dört bir yanında coşkulu kalabalıklar toplanıp, yönetenleri ve patronları uyaracak.
Bugün işçiler ve emekçiler önemli mesajlar verecek.
1 Mayıs, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü.
Bu yıl 122. Kez kutlanacak.
Bizde uzun süre yasaklandığı için zaman zaman izinli olarak, zaman zaman izinsiz kutlandı.
Bizim için en unutulmaz 1 Mayıs günü 1977 yılında yaşandı.
Taksim meydanındaki yüzbinlerce insanın üzerine ateş açıldı ve 36 insanımız hayatını kaybetti.
Ve ne yazık ki hala suçlular bulunamadı.
1 Mayıs&[#]8217;ı 122 yıldır kutlamamıza neden olan olay 1886 yılında
Şikago&[#]8217;da yaşandı.
Tekstil işçileri 8 saatlik işgünü için eylem yapıyorlardı.
Patronun adamları eylemci işçilere saldırdı, çok sayıda işçi yaşamını yitirdi.
Bunun üzerine büyük bir miting organize edildi. 350 bini aşkın işçi, emekçi toplandı.
Devlet güçleri ve patron yandaşları yine müdahale ettiler. Ve yine ölümler oldu.
7 işçi önderi tutuklandı, pişmanlık göstermeleri istendi ve 4 işçi önderi asıldı.
1889 yılında işçi örgütleri 1 Mayıs&[#]8217;ı tüm dünyada kutlama kararı aldılar ve 1890 yılında ilk 1 Mayıs kutlandı.
İşçiler ve patronların, yani emek ve sermayenin çekişmesi, çatışması, 1800&[#]8217;lü yıllarla birlikte başladı. 1840&[#]8217;lardan itibaren, İngiltere, Fransa, ve Almanya&[#]8217;da yaygınlaşan işçi eylemleri, sanayi devrimi ile birlikte dünyanın diğer bölgelerine de sıçradı.
Başta İngiliz ve Fransızlar olmak üzere diğer şirketlerin,
1867 yılına gelindiğinde ise Dilaver Paşa Nizamnamesi ile 13-50 yaş arasındaki köylülerimizi toplayarak zorla maden ocaklarına soktular.
Ve bölge insanı olarak biz de işçi olmaya başladık.
Osmanlı döneminde ve sonrasında, bizim atalarımız ve biz de bedeller ödeyerek, mücadele ederek birçok hakka kavuştuk.
Tüm dünyada ve ülkemizde, demokrasi de işçilerin ve emekçilerin mücadelesi ile gelişti.
1990 sonrasında sermaye çevreleri yeni politikalar dayattılar.
Çok uluslu şirketler tüm dünyayı kuşattılar ve yerli işbirlikçilerle küresel bir güç oldular.
Şimdi kendi hukuklarını dayatıyor, farklı ülkelerde aynı kararları aldırıyorlar.
1800&[#]8217;lerin başındaki köle düzenini çağımıza uygun hale getirmeye çalışıyorlar.
İşçilerin, emekçilerin, kıdem tazminatı ve çalışma süreleri gibi en temel kazanımlarını geri istiyorlar.
İstihdam Büroları kurup, işsizleri oralarda toplayıp aylık, günlük, haftalık ve saatlik olarak işverenlere kiralıyorlar.
Bırakınız sendikayı, sözleşmeyi, işçiler patronunun kim olduğunu bile bilmiyor.
Şaka gibi geliyor ama bu Avrupa dahil bazı ülkelerde uygulanıyor.
Bu durumda maaş, sağlık, sigorta gibi en temel haklar tartışma konusu oluyor.
Türkiye&[#]8217;de hazırlığı tamamlanan ve 1 Mayıs sonrasında gündeme gelecek olan Sendikalar Yasası ile Ulusal İstihdam Stratejisi tasarıları bu konuları kapsıyor.
Uluslararası sermayenin bu küresel saldırısına karşı Avrupa ülkelerinde ciddi mücadele veren 3 büyük uluslararası sendika konfederasyonu birleşme karar aldılar.
ICEM, IMF ve ITGLWF; kimya, enerji, maden, metal, tekstil gibi temel sektörlerde örgütlü 70 milyon işçiyi temsil ediyor. Genel Maden İşçileri Sendikası da ICEM üyesi.
Uluslararası Endüstri Sendikaları Konfederasyonu adıyla önümüzdeki aylarda Kopenhag&[#]8217;da birleşme kongresi yapılacak.
Şimdiden Düzensiz ve Güvencesiz İstihdama karşı uluslararası toplantılar düzenliyorlar.
3 örgütün bir numaraları, genel sekreterler birlikte gelerek Türkiye&[#]8217;deki bir toplantıya katıldı.
Bizimkiler 1 Mayıs gibi evrensel bir günde biraraya gelemiyor.
Ama Zonguldak&[#]8217;ta biraraya geliyoruz.
Çünkü bizler de Avrupa ülkeleri gibi 5000 şehidimizle, ağır bir bedel ödeyerek işçiliği, dayanışmayı öğrendik ve haklarımızı tırnaklarımızla kazıyarak aldık.
1 Mayıs İşçi Bayramınız kutlu olsun.
