Eski evler...
Ahşap.
İnce işçilik olmayan.
El birliği ile yapılırdı.
Alt kat...
Sayat (giriş)...
Büyük baş bölümü.
At-katır bölümü.
Küçükbaş bölümü...
Oğlak kuzu bölümü.
Tavuk kümesi...
Diye bölünür.
Üst kata çıkarken ayakkabılar...
Adı ayakkabı.
Eskiden çarık, çizme, kara lastik.
Ayakta ne varsa.
Orada çıkarılır.
Üstkat...
Selamlık (hol)
Odalar.
Mutfak...
Mutfak bölümünde bir köşede kara tuğladan (ocak tuğlası veya ateş tuğla) örülmüş ocak.
Şimdilerdeki şömine...
Ancak o daha geniş.
Daha kullanışlı.
Kalın odunlar.
Kütükler.
En fazla bir iki parçaya bölünür...
Yarma odun olarak dik olarak ateşin üzerine yerleştirilir.
Gece gündüz yanar.
Ateş kış boyunca sönmez.
Yazda yemek yapılacak zamanları yakılır.
Kenarlarında irili ufaklı sac ayakları.
Kar yere düştüğü zaman...
Ihlamur çaydanlığı.
Her an ihtiyaç duyulan sıcak suyun miktarına göre güğüm, ibrik, kazan...
Yemek tencereleri.
Her daim hazır olur.
Ateş zaman zaman metreyi geçer.
Hele hele meşe odunu varsa.
Çıtır çıtır eder.
Havayi fişek gibi odanın içerisine zaman zaman kıvılcımlar atar.
Ne zamanki ateş hırsını alır.
Kocaman kütükler ocaklığın ortasında bir kor yığını olarak kalır.
Tam bu zamanda ana devreye girer.
Önceden hazırladığı ağaç hamur teknesindeki hamuru gösterir.
- Şu köz (kor) ziyan olmadan kül çöreği atalım.
Korun ortası açılır.
Önceden hazırlanan...
Pancar, tafnal veya avu yaprağı zemine serilir.
Üzerine hamur çöreklendirilir.
Hamurun üzeri yaprak ile ateş veya kül değmeyecek şekilde kapatılır.
Sonrası kor hamurun üzerine toplanır.
Pişme süresini tecrübeli hanımlar bilir.
Kızlarına da öğretirler.
Pişme süresinin sonuna doğru.
İnce bir çubuk ile közün içerisindeki hamur yoklanır.
Yumuşaklığına sertliğine göre karar verilir.
Ne zamanki tık sesi gelir.
O zaman kül çöreği pişmiştir.
Köz kenara açılır.
Çörek ateşin içerisinden çıkarılır.

Ortası yarılır.
Odanın içini mis gibi ekmek kokusu sarar.
Ortasına çökelek...
Tereyağı konur...
Bir tas yoğurt...
Ayran...
Yada ocağın kenarında kış mevsimi süresince her daim hazır bekleyen ıhlamurdan bir bardak doldurulur.
Bir çörek...
Bir çay...
Mutluluğun resmi...