Geleceğimiz.
Tarım.
Doğal gıda.
Anadolu.
Gülen insanlar.
Mutlular.
Üst-baş pırıl pırıl.
Tarlada çalışıyorlar.
Akşam eve mutlu geliyorlar.
Hafta sonlarında izin yapıyorlar.
Marketlerin...
Daha doğrusu zincir marketlerin reklam temaları özetle böyle.
Böyle üreticiyi buluyorlar.
Destekliyorlar.
Gidip ürününü alıyorlar.
İnsanlara uygun fiyata satıyorlar.
Pardon ulaştırıyorlar.
Market değil.
Sanki Kızılay...
AFAD.
Sosyal Yardımlaşma Vakfı.
Veya gönüllü yardım kuruluşu dersiniz.
Bir... Üretmek o kadar kolay değil.
Meşakkatli.
Çok zor.
İki... İnsanlar öyle mutlu değil.
Akaryakıt fiyatları almış başını gidiyor.
Ürün direk pazara çıkmıyor.
Çıkamıyor.
Doğal olarak aracının elinde üreticinin ürünü hiç oluyor.
Üç... Destek hikaye.
Ucuza alıyorlar.
Pahalıya satıyorlar.
Dört... Reklamdaki mutluluk.
Aracının mutluluğu.
Beş... O kadar çok üretmek.
Hele hele doğal üretmek.
Zor...
[*][*][*]
Ne yapmak lazım?
Bir zamanlar...
Yasa vardı.
Marketler raflarının bir bölümünü yerel ürünlere ayırmak zorundaydı.
Ne hikmetse...
Göremedik.
Yerel birkaç market hariç...
Zincir marketlere meyve-sebze...
Hatta et ürünleri...
Büyük tırlarla geliyor.
Raflara konuyor.
Tüketiciyle buluşuyor.
Rafa ne koyarlarsa...
İşinize gelirse alırsınız.
Gelmezse almazsınız.
Seçenek elbette var.
İşinize gelmezse.
Başka markete gidersiniz.
Olur biter...
[*][*][*]
Ne yapılmalı?
Gerçekten marketlerde yerel ürünlere yer verilmeli.
Tüketici orada istediğini bulabilmeli.
En önemlisi...
Üreticiye destek olursanız.
Olmak isterseniz.
Fiyatı hiç etmemelisiniz.
[*][*][*]
Bizim insanımız...
Aynen biz...
Zincir markette aldığı ürünün kuruşunu dahi öder.
Ama bir köşe yaşlı teyzenin sattığı ürünü bedavadan az pahalı almak için sıkı pazarlık eder.
Çoğu zaman da bunu başarır.
Teyze akşama evine bir şeyler götürmek zorunda.
Zincir marketler öyle değil.
Onların elinde istatistikler var.
Kayıp oranı belli.
Onu kar oranına eklerler.
Hiçbir zaman zarar etmezler.
Onlar hep mutlu...
Biz mutsuz...
