Suyu açık bırakma...
Işığı söndür...
Odanı düzenli tut...
Kitap oku...
Elbiselerini dolaba koy...
Aldığın eşyayı işin bitince yerine koy...
İsraf etme...
Canına tak etti.
Bıktı bu söylemlerden.
Gizlice arayışa başladı.
Gün geldi...
İzin istedi.
Sınava gider gibi çıktı...
Gitti.
Görüşme adresine vardı.
Bahçe kapısı açıktı.
Sürgü demiri oradan geçenlere takılıyordu.
Sürgüyü çekip düzeltti.
Girdi bahçeye...
Bir hortum boşa akıyordu.
Aldı onu...
Bir ağacın dibine bıraktı.
Binadan içeri girdi.
Kapıyı kapattı.
Koridorda boşa yanan ışıkları söndürdü.
Kendini bir tuhaf hissetti.
Devam etti.
Bekleme salonunda oturup-kalkmaktan dolayı yerinden biraz kayan koltuğu düzeltti...
Oturdu.
Sırasını beklemeye başladı.
Biraz zaman sonra görüşme odasına çağrıldı.
Selam verdi.
Masada oturan kişi evraklarını istedi.
Uzattı.
Evraklar incelendi.
- İşe ne zaman başlayabilirsin?
Düşündü.
Şaşırdı.
Derin nefes aldı.
Muhtemelen tuzak soru...
Ne diyeceğini bilemedi.
- Neyi düşünüyorsunuz?
- İşe alındım mı?
- Evet...
Biz kimseye soru sormadık.
Tüm adayları inceledik.
Davranışlarını gözlemledik.
Kimse senin gibi davranmadı.
Kapıdan itibaren hazırlanan senaryo imtihan sorularıydı.
Yeni işin hayırlı olsun.
Babası ve ikazları geldi aklına...
Pişmanlık duydu.
Hızlıca eve döndü.
Sevincini paylaşacak, özür dileyecekti ki...
Evin önü kalabalık...
Bir şeyler oluyor.
Koşarak içeri girdi.
Salonun ortasında beyaz bir örtü...
Üzerinde bir bıçak...
Anne, gözleri yaşlı...
Artık çok geç...
[*] [*] [*] [*]
Hayatta başarılı olmanın yolu...
Kaç soru cevapladığınızdan geçmez.
Sorumluluklarınızdan geçer.
Çevrenize verdiğiniz değerden geçer.
Anlamaktan geçer.
Anlamak...
Anlatmak...
Anlaşılmak...
Her insanın arzusu...
Kaçmak...
Korkakların işidir.
En kötüsü...
Yanlış anlaşılmak...
[*] [*] [*] [*]
Nereye giderseniz gidin.
Ne düşünürseniz düşünün.
Ne yaparsanız yapın.
Bazı gerçekler değişmez.
Sorumluluklarınızdan kaçarak kurtulamazsınız.
Ancak onları yerine getirebilirseniz, mutlu olursunuz.
Allah, bizi sorumluluklarını bilip yerine getiren insanlardan eylesin.
