Yaratılan her varlık onun hizmetine sunuldu.

Yeryüzünün halifesi...

En şereflisi...

Böyle bir varlık...

Dahası...

Rabbi içinde barındıran...

"... şahdamarından daha yakınız..."

Hatta...

Yarattığı hiçbir yere sığmayan...

Ancak mümin kulunun kalbine sığan...

Gelmek istediğimiz yer...

İnsan, aynı zamanda yaratıcıya yakınlığı ile onu kalbinde bulundurabilen bir varlık.

[*] [*] [*] [*]

El, ayak, göz, kulak, dil, ruh ve nefis...

İnsanı diğer yaratılanlardan ayıran özellikler.

O ki, tüm alemi yarattı.

Ve onlardan daha üstün bir varlık olarak insanı yarattı.

Karşılığında ise, sevilmeyi arzu etti.

İşte dağların, taşların, yerlerin, göklerin esasında karşılık veremediği...

Taşıyamadığı yük budur.

İnsanı en üstün kılan yük de budur.

Tam zıddı...

Sefil eden de aynı özelliklerdir.

El, harama uzanır.

Göz, "kem" bakar.

Kulak, kötü işlere kabarır.

Dil, haram söyler...

İnsan, en haysiyetsiz "sefil" duruma düşer.

Karşılığında...

Cehennemin yedi kapısıyla buluşur.

[*] [*] [*] [*]

İnsan, ilk önce içini temiz tutmalı.

Yaratıcıyı, sevgiyi, muhabbeti koyacağı kalbini temiz tutmalı.

Bedenini temiz tutmalı.

Hem madden, hem manen temiz olmalı.

Bunun tek öğretisi açık...

Eline, beline, diline sahip ol...

Olursan...

Temiz olursun.

Pak kalırsın.

Yücelirsin.

Halk katında muteber olursun.

Hak katında sevilirsin.

Bunun aksi "emanet"e hıyanettir.

İnsan onuru buradan gelir.

Bilirsen...

Şerefli yaşarsın.

Buna göre kendine hayat çizersin.

[*] [*] [*] [*]

İnsan önce kendini bilmeli.

Kendini bilen, Rabbini bilir.

Yanlışlardan arınır.

Kendine dost olur.

Kendine dost olmayan...

Kendini sevmeyen-acımayan...

Ne başkasına dost olur...

Ne de acır.

Okuldan kaçan öğrenci...

Tezgahtan kaçan çırak...

İşten kaçan işçi...

Evinden uzak duran baba...

Yuvasına soğuk davranan anne...

Kendine ne kadar dosttur?

Dikkat ederseniz...

Dünyayı ve ahireti kendine cehennem etmek isteyenler çok gayretlidir.

Haram, masraflı iştir.

İçki, zina, kumar...

[*] [*] [*] [*]

Allah "sevmek" duygusunu da vermiştir.

Acımak (üzülmek) duygusunu da vermiştir.

İnsan güzellikleri görünce...

Kavuşunca sevinir.

Kaybedince üzülür.

Bu durum öyle hal alır ki...

Bazen nimeti görür.

Başkasında daha fazlasını görür.

Elindekine sevinmez.

Başkasındakinin çokluğuna üzülür.

Halbuki çözüm basit.

Hiç kaybetmeyeceğini seversen...

Karşılığını bulursun.

O zaman üzülmez, değer bulursun.

İnsan-İslam olursun.

Bizim (Müslümanların) en büyük düşmanımız ideolojiler değildir.

En büyük düşman, ahlaksızlıktır.

Ve buna bizi davet eden dostlarımız vardır.

Allah, cümlemize helale davet eden dost nasip etsin.

Cumanız mübarek olsun.