Dağın yamacında bir tarla...
Pataklar Harmanı...
İsraf haram...
Ondan mı?
Yoksa kolaya kaçmak mı?
Biz sadece "pataklar" diyoruz.
Hikayesi ayrı...
Buğday ekmeye gittik.
İlkokula başlamamıştım.
Bizim görevimiz belli...
Su taşıyacaksın.
Çifte giden öküzlerin haricindeki hayvanları otlatacaksın.
Arada bir çağıracaklar...
- Bayraaam...
- Eyyy...
- Fındığın dibinde nacak (balta) var onu getir.
Zaten bir defa çağırdılarsa...
Gerisi bitmez.
- Su getir.
Öğendere getir.
Öküzlerin önüne saman getir.
Hayvanlara su getir.
Onu getir...
Bunu götür.
Bu arada, yine hayvanları da gözetleriz.
Dört yan tarla...
Kimi ekili...
Kimi dikili...
Etrafı çevrili değil...
Avla yok...
Hayvanları komşunun tarlasına kaçırmayacaksın.
Bazen evde bir alet unutulur...
Çağırırlar.
- Git al, gel...
Bir de tembih ederler.
- Çabuk git.
Tam öyle bir konu...
Dağın diğer yamacında dedemin evi var.
Çağırdılar...
Koştuk.
- Git büyükbabandan koca bıçağı al gel.
Tarlanın hemen kenarında Dursun Amcanın ev yeri var.
Çok sayıda zağarı var.
Dedemin arkadaşı...
- Köpek var.
- Olsun oğlum, sen git.
- Korkuyorum.
- Git, bir şey olmaz.
Neyse...
Dursun Amcalara çağırdılar.
Bir çocuk sesi, "Eyyy" dedi.
- Köpeğin önüne çık.
Bizde tarladan çıktık.
Dursun Amcanın kapısında köpek hırıltıları eşliğinde "hoşt" diyerek geçtik.
Biraz ilerideki sırtı aştım.
Başladım koşmaya...
Yüz metre ilerideki dereye varmadan köpekler yetişti peşimden.
Korkudan dereyi uçarak geçtim.
Öyle ki...
Aradan yıllar geçti.
Spor yaptığım yıllarda bile o dereden atlayarak geçemedim.
Zağarlar peşimde...
Bağırıyorum.
Sesim çıkmıyor.
Derken biraz ileriden dedemin zağarları geldi koşarak...
Kurtardılar beni "köpek"lerin azametinden...
Bir hafta sesim çıkmadı.
Ondan sonra...
Fino görsem korkarım.
Köpek kuyruk sallasa...
Kendini sevdirmek için yaklaşsa...
Kaçardım...
Ta ki "cesaret" kelimesinin anlamını öğrenene kadar...
Bize göre cesaret...
Doğru bildiğin yolda...
İnandığın davada tüm korkularına rağmen doğru bildiğini yapmaktır.
Birkaç köpek, hayatıma böyle yön verdi.
Halen korkuyor muyum?
Yarına kaldı...
