Hz. Mevlana'nın talebesi evlenir.
Dergahtan ayrılır.
Aradan biraz zaman geçer.
Dergaha ziyarete gelir.
Sohbet dinler.
Kılık-kıyafeti eskimiş...
Dalgın...
Üzerine yokluk çökmüş...
Her halinden belli...
Sohbet biter.
Halk-talebeler huzurdan ayrılmaya başlarken, Osman bulunduğu yerden kalkar.
Kapıya yönelir.
Mevlana Hazretleri seslenir.
- Osman!
Sen eskiden çok mütevaziydin...
Giderken el öperdin.
Osman mahcup olur.
Döner geri.
El öpmek için uzatır avucunu...
Mevlana, elini kapalı bir şekilde koyar Osman'ın avucuna...
Bırakır ihtiyacı olan parayı...
Sağ elin verdiğini görmez sol el.
Osman'ın avucunu kapatır.
Dua eder.
Nasihat eder.
Tembih eder.
- Osman!
El öptürmeyi çok severim.
Sık sık gel.
Osman sıkı sıkıya kapatır.
Önce pazara uğrar...
Borçlarını öder.
Yeni ihtiyaç malzemesi alır.
Evinin yolunu tutar.
[*] [*] [*] [*]
Halden anlamak...
İnsanı sevmek...
Gönül ehli olmak...
Yardım etmek.
Üzmeden...
Allah'ın emrettiği gibi...
Peygamber (sav)'ın öğrettiği gibi yardım etmek...
Hikayeye ibret nazarıyla bakmak...
Koydum aynayı karşıma...
Yolunda bulunmak...
Yola çıkmak...
Hepsi bir yana...
Biz daha aklımızdan geçirmemişiz bu güzelliği...
Kalbimiz bizden habersiz atıyor.
Bundan olsa gerek "cennet"in kolaylığı...
[*] [*] [*] [*]
İnsanoğlu...
Düşünür...
Aklına koyar...
Yola çıkar...
Hatta...
Amacına ulaşır.
İşler günahı...
Aradan gün geçer.
Öyle yazar melekler...
Yüce Mevla bekler...
Sonuna kadar...
Belki kul vazgeçer.
Tövbe eder.
En sonunda bir günaha bir karşılık yazılır.
[*] [*] [*] [*]
Sevap öyle mi?
Düşünürsün...
Hemen yazılır.
Kul iyiliğe niyet etti.
Yola çıkarsın...
Yaparsın.
Hepsine bire yediden başlamak üzere...
Bire bine kadar yolu var.
Yazılır...
Niyete...
Attığın adıma...
Yaptığın iyiliğe...
Hepsi yazılır.
Ve bu öyle bir ticaret ki...
Zarar edeceksin.
Mümkün mü?
Elbette değil...
Bizim en büyük eksiğimiz...
Bize Allah'ın cezası anlatıldı.
Öyle öğrendik.
Korktuk.
Halbuki sevgiyi yaratan...
Yarattığına merhamet etmez mi?
Allah kimseyi doğru yoldan ayırmasın.
