Şevket Süreyya Aydemir ‘Tek Adam’ ı yazdı.

Mustafa Kemal Atatürk’ü anlattı.

Üç ciltlik mükemmel bir kitap.

Birkaç kez okudum.

Tabi ilk baskılarını.

Kitaplığımda kaynak kitabı olarak durur.

Şevket Süreyya Aydemir, Tek Adam’dan sonra ‘İkinci Adam’ı yazdı.

Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün silah ve kader arkadaşı, İsmet İnönü’yü anlattı.

O da Tek Adam gibi Remzi Kitapevi tarafından bastırıldı ve üç cilt olarak okurlara sunuldu.

Elbette onu da birkaç kez okudum.

İsmet İnönü’nün damadı Metin Toker’de ‘İsmet Paşayla On Yıl’ kitabını yazdı.

Dört cilt olarak yayınlandı.

İlk üç cildi Akis Yayınları’ndan, dördüncü cildi ise Burçak Yayınları’ndan piyasaya verildi.

Neden İsmet İnönü’yü anlatmaya çalışıyorum?

Gerek Şevket Süreyya Aydemir’in kitabında olsun, gerekse damadı Gazeteci Metin Toker’in kitabında olsun İsmet İnönü’nün, Cumhuriyet rejimi dışında bir başka rejime özenmesini göremedim.

Bir başka ülkenin liderine de benzemek gibi bir gayret içinde olduğunu da hissetmedim.

Üstüne üstlük, Türkiye Cumhuriyeti’nin ikinci Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’nün ülkenin siyasal olarak önünü açmak için tek partili rejime de son vererek çok partili yaşamı tercih etme olgunluğunu da göstermiş bir lider olduğunu öğrendim.

Ha ben bunları çok yıllar önce öğrenmiştim zaten.

Bu gün tekrar o kitapları elime aldığımda yanılmadığımı ve hakkında yazılanların bir abartı olmadığını gördüm.

Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü ne kadar öğrenmiş ve özümsemişsek, yanında mutlaka İsmet İnönü’yü de öğrenmiş ve özümsemiş bir kuşaktan gelmeyim.

Mareşal Fevzi Çakmak da bir o kadar Cumhuriyet tarihimizin önder isimlerindendir.

Eh Galip Hoca’da (Celal Bayar) ülkemizin kurtuluş savaşı içinde aktif rol almış büyük devlet adamlarımızın başında sayılır.

İsmet İnönü’den sonra üçüncü Cumhurbaşkanımızdır.

Öyle midir?

Öyledir.

İlkokul çocuklarına,

“Cumhurbaşkanlarımızın isimlerini söyle bakalım” derseniz size sırasıyla söylerler.

İleride gene ilkokul çocuklarına,

“Başbakanların isimlerini say bakalım” dediğinizde, Cumhuriyetten bu yana başbakanlık yapanların isimlerini saymakta zorlanırlar.

… ve eminim çoğunun isimlerini bilemezler.

İnsanların öldükten sonra yaşaması, adının unutulmaması ile mümkündür.

İyi anılmasıyla da değeri her geçen gün artar.

Bu dünyadan göçüp gidenlerin ardından konuşmak, onu hiç olmadığı bir şekilde anlatmaya çalışmak günah değil midir?

Günahtır.

Eee o zaman, tövbe etmek gerekmez mi?