Ortaöğretim, Lisans mezunu.
Eğitim önemli.
Ama insanlık daha önemli.
Ömründe okul görmemiş.
Öğretmen görmemiş.
Öğretmenleri, dedeleri, büyük anaları olmuş.
Anne babalarından almışlar terbiyeyi.
Allah'ın varlığını...
Peygamberimizin risaletini.
Kur'anı...
Ve bunların tartışılmayacağını.
Töreyi...
Öğrenmişler.
Kendisinden sonraki nesillere aktarmışlar.
En sade şekliyle...
Baba erenlerin kerametlerini.
Hazreti Ali, Hazreti Hamza'nın kahramanlık hikayelerini.
Hazreti Osman'ın edebini.
Hazreti Ömer'in adaletini.
Hazreti Ebu Bekir'in sadakatini...
Peygamberimizin mucizelerini.
Allah'ın emirlerini...
Dilden dile...
Gönülden gönüle anlattılar.
Asırlar öncesinden günümüze taşıdılar.
Tek eğitim yerleri.
Hayat mektebiydi.
Öğrendiler.
Yaşadılar.
Önce söz ile.
Sonra hal diliyle öğrettiler.
[*][*][*]
Eğitime buradan bakıyorum.
İllaki bir insanın okul bitirmesinde çok büyük fayda var.
Yadsınamaz.
Tartışılamaz.
Ancak başka bir boyut daha var.
Okumak cehaleti alır.
Eşeklik baki kalır.
Dünyadaki hak düzenini bozmaya çalışan.
Yokluğun, düzensizliğin.
Tek kelime ile...
Adaletsizliğin sebebi...
Çok bilen.
Çok güçlü insanlar.
[*][*][*]
Etrafımıza bakıyoruz.
Biri bir adım ileri gitmişse.
Koro halinde yüksek sesle onu karalamalıyız.
Elbirlik olup geri düşürmeli.
Mantık bu.
Ne hikmetse...
İnsanlar haksızlık için bir anda geçici birliktelikler oluşturuyor.
Ama iş hakka gelince.
Hizmete gelince.
Bir araya gelemiyoruz.
Suçu da nefsimize.
Şeytana atıyoruz.
O zaman bizim sorumlu imanımız neden devreye girmiyor?
[*][*][*]
Velhasılı...
Önce aynaya bakmak lazım.
İyi bakmak lazım.
Biz kimiz?
Nereden geldik?
Nereye geldik?
Nereye gidiyoruz?
Atalarımızdan aldığımız emanete ne kadar sahip çıktık?
Çoluk çocuğumuza nasıl teslim edeceğiz?
Etrafıma bakıyorum.
En çok yorulan insanlar.
En çok konuşanlar.
Çok çalışanlar her daim dik.
Enerjik.
Tüm engellemelere rağmen yoluna devam ediyor.
O zaman bize düşen çelme takan değil.
Hakka, hukuka, üretene destek olmaktır.
Elimizden ne geliyor, gücümüz neye yetiyorsa.
İnanın bu bizim için daha faydalı olacaktır.