Haber böyle.
Üretici çoban arıyor.
Beş bin lira maaş veriyorlar.
Talip olan yok.
Yedi bin lira maaş veriyorlar.
Halen talip olan yok.
Zaman zaman böyle haberler servis ediliyor.
Bir...
Yapılacak işe bakın.
Çobanlık.
Kaç hayvan bakacak?
Kaç saat çalışacak?
Hafta izni?
Sosyal imkan.
Aklınıza ne gelirse.
Çalışan açısından bakalım.
Tüm soruların tek cevabı var.
Yok.
İki...
Adam çiftlik kurmuş.
Ailede kimse mi yok.
Çoluk çocuk.
Torun toprak.
Yeğen.
Olmaması mümkün değil.
Demek ki...
Çevrede bu işi bu paraya yaptıracağı kimse yok.
Üç...
Kısacası...
Zaman zaman böyle haberler yapılır.
Çok para verilir.
Ama çalışan bulunmaz.
Haberlerin özeti böyle.
Halbuki aynı işi çok cüzi paralara yapanlar var.
Mağduriyetten.
Açlıktan.
Yokluktan.
İşsizlikten.
Karın tokluğuna çalışan yüzlerce insan var.
Yani...
İnanmayın...

Tarımda yatırım hesabı...
Bir bilezik sattı.
Bir inek aldı.
Şimdi çiftlik sahibi.
[*][*][*]
On tavuk aldı.
Bahçeye saldı.
Külük yatırdı.
Beş yüz oldu.
Günde beş yüz yumurta satıyor.
[*][*][*]
Üç sera yaptı.
Şimdi sebze hali işletiyor.
[*][*][*]
Keçi koyun aldı.
Şimdi sürü sahibi.
[*][*][*]
Böyle onlarca haber.
Ama öyle olmuyor.
Bir...
Çok çalışmak lazım.
İşi bilmek lazım.
Üretmek için elverişli şartlara sahip olmak lazım.
Pazar bulmak lazım.
Sonrası geliyor.
[*][*][*]
Örnek...
Hayvancılık yapacaksan.
Otlağın olacak.
Yem üretecek arazin olacak.
Yem maliyetini en az yarı yarıya düşüreceksin.
Ne kadar düşürürsen.
O kadar kazanırsın.
Ürettiğini satacak pazarın olacak.
Sonra kazanırsın.
[*][*][*]
Elbette biz de isteriz vatandaşın çalışmasını, kazanmasını.
Ancak her şey öyle filmlerdeki gibi olmuyor.
Son zamanlarda çıkış arayanlar elindeki avucundakini benzer işlere yatırıyor.
Sonra batıyor.